Rob Visser, de 'poortwachter van Weesp'
AlgemeenWEESP - Ken jij Rob Visser ook? Vast wel. Zodra het zonnetje maar even zijn gezicht laat zien zet Rob Visser zijn stoel voor de deur aan de Stationsweg.
Pilsje erbij, shaggie, vanaf de kruising Herensingel en Stationsweg heeft hij een prachtig zicht op Weesp. Het leven trekt letterlijk aan hem voorbij. "Ze noemen me ook wel de poortwachter van Weesp", lacht de 51-jarige Weesper. Deze koosnaam draagt hij met trots.
"Je had me ook in mijn blote bast kunnen aantreffen", lacht Rob Visser terwijl hij een stoel bijtrekt. "Maar dat vond ik niet zo gepast voor dit moment. Maar op andere momenten doe ik het wel. Heerlijk genieten van de zon op mijn lijf. De zon? Dat is mijn alles." Visser is zorgzaam: "Zit je goed? Wil je koffie?" Een oplettende kijker ziet dat hij wat trekt met zijn been, maar zijn continue vrolijke gebabbel leidt af van deze onvolkomenheid. Muziek klinkt vanuit de kamer door naar buiten. Als Visser eindelijk zit kijkt hij stralend om zich heen. Hij heeft zicht op de Groene Punt, de entree van Weesp over het water van de Vecht en over de weg. De Weesper lacht: "Ik heb het hier toch prima voor mekaar zo?"
