Terugblik muziekfilmfestival: vier geslaagde dagen

Vijfhonderd festivalgangers in de leeftijd van 3 tot 86 jaar, heel veel vrolijke gezichten, dansende bezoekers in het sfeervolle muziekcafé en het gerinkel van eindeloos veel lege festivalbierflesjes in de glasbak maakten de negende editie van het muziekfilmfestival vorig weekend tot een memorabel evenement.

Tekst gaat verder na de afbeelding.

Groovy blond.

Donderdag

Popfotograaf Rob Marinissen reisde vanuit Middelburg naar Weesp om te komen vertellen over de beeldmakers die met hun onvoorspelbare creaties de popcultuur een volledig eigen gezicht gaven. Bij de film van Anton Corbijn over de studio Hipgnosis, die het brandpunt vormde van de creatieve explosie in de jaren zeventig, is in de zaal de herkenning hoorbaar. “Die hoes met die koe van Pink Floyd heb ik nog, maar zo jammer dat ik die Led Zeppelin plaat heb uitgeleend”.

Vrijdag

Vrijdagavond is Pink Weesp hoorbaar en zichtbaar aanwezig bij de Little Richard documentaire ‘I am everything’. Het gejoel bij mislukte Tutti Frutti uitvoeringen van blanke artiesten illustreert de zeggingskracht van de enige echte vader van het nummer: Richard Penniman.
De remake van de beste concertfilm aller tijden, ‘Stop Making Sense’, wordt na veertig jaar in het muziekcafé beleefd als een echt concert met gejuich en applaus na ieder nummer. Precies zoals de film bedoeld is.

Zaterdag

Op zaterdagmiddag verzamelen muziekkenners en hun aanhang zich aan de tafeltjes in het muziekcafé voor een onnavolgbare Pop Pub Quiz met vragen over muziekkoppels, hoezen en covernummers. Elke associatie met een artiest of nummer wordt beloond met een echte LP, en dat levert veel enthousiaste en originele reacties op.

Tekst gaat verder na de afbeelding.

Gezelligheid in het muziekcafé.

Op zaterdagavond zit een kleine, maar fijne groep echte fans te genieten van het genie Robert Fripp en zijn muziekdiscipelen aan het hof van de Crimson King.

Na afloop van ‘One Love’ gaan echte, jonge fans in reggae outfit in het muziekcafé de dansvloer op, samen met senioren die zich de beats nog goed herinneren uit hun jongere jaren. Bob Marley’s muziek is tijdloos en verenigt nog steeds. Het goede samenspel tussen de gezellige, uitnodigende inrichting van het muziekcafé en de dj’s doet de rest.

Zondag

Op de vierde dag blijkt Maria Callas de verrassende schakel die verschillende generaties naar het theater brengt. De jeugdvoorstelling Spaghetti alla Callas laat de jongste bezoekers hoog en laag zingen en genieten van een muzikale spaghetti met tranen van een ui en was het nu paprika of papprika? Alle ingrediënten kunnen in de speurtocht na afloop in het theater worden opgespoord, met als beloning een ijsje van Nelis.

Calmer Roos bereidde, speciaal voor deze middag, een interessante introductie voor over het raadsel Callas. Zijn humoris-sche, veelzijdige, onderhoudende èn muzikale verhaal biedt de meelevende toeschouwers een verrijking bij de film Callas, Paris ’58. Ze doorvoelen dankzij Roos de dramatische kracht van de unieke stem van La Diva.

Het filmfestival was een succes, mede dankzij het programmateam, alle bezoekers, de technici van het theater, het horecateam en alle andere medewerkers achter de schermen. Op naar de tiende editie.

Calmer Roos op het podium.