Toeschouwers stromen toe en helpen waar dat kan.
Toeschouwers stromen toe en helpen waar dat kan. Foto: Gemeentearchief Weesp

Johan Drost overleefde de verschrikkelijke treinramp bij Weesp

Cultureel

WEESP - Bij de grote treinramp in Weesp, morgen 100 jaar geleden, vonden 41 mensen de dood. Bert Bolle reconstrueerde de ramprit tot in detail. 

Het was vrijdag de 13e september 1918, het had al dagen geregend. De overvolle expresstrein met 400 mensen aan boord beklom de spoordijk richting de brug over het Merwedekanaal (nu Amsterdam-Rijnkanaal), toen de spoordijk als gevolg van de vele regen wegzakte. De zware locomotief en de wagons donderden met oorverdovend geraas van de zeven meter hoge spoordijk af. De ravage was enorm. 41 mensen kwamen om het leven en zeker 42 passagiers raakten ernstig gewond.

Een van de passagiers was Johan Drost uit Hilversum. In 2009 beschreef Bert Bolle uitvoerig wat Johan Drost die dag meemaakte en leverde daarmee een gedetailleerde reconstructie van de treinramp bij Weesp. Bolle overleed in 2016, zijn artikel is terug te vinden op de website van Nico Spilt.

Gegil en gekerm
Enkele citaten: "Joh. Drost zat nog steeds in de rookcoupé van rijtuig BC 418. Hij kon er niet uit, want hij zat bekneld en hij was zeker niet de enige. Er waren mensen die een zwaar verminkte of een dode over zich heen gekregen hadden en, al dan niet zelf gewond, volkomen knel zaten. Joh. Drost kon redelijk goed om zich heen kijken en wat hij zag zou hij zijn leven niet meer vergeten. Overal om hem heen klonk een niet aflatend gegil en gekerm van mensen die er slechter aan toe waren dan hij. Die lagen met een afgekneld been of nog veel erger... In een damescoupé waren enkele passagiers meteen overleden."

Eén man staat ontredderd in de ravage. Links bij de brug staan nog meer mensen. Foto Gemeentearchief Weesp

Koperdieven
"Ten gevolge van het uitvallen van de communicatielijnen was pas om 10.40 uur, ruim tien minuten na de ramp, het nieuws via het gealarmeerde seinhuis 1 bij Weesp tot het station in Weesp doorgedrongen, al werd er toen nog slechts gesproken van een ontsporing. Vijf minuten later meldde seinhuis 1 dat er ook doden en gewonden waren en daarna ging het allemaal snel. Stationschef Hoefnagel liet de artsen Wartena, Fijn van Draat en Knaap waarschuwen, alsook de transportcolonne van het Rode Kruis. Stationsassistent Boogh werd met een verbandkist, een waterfles, een dommekracht, en zaag, een bijl en een brancard naar de plaats van de ramp gedirigeerd en er werd een hulptrein aangevraagd bij station Naarden-Bussum voor meer eerstehulpgoederen. Maar het lukte de stationschef niet om alarm te slaan richting Amsterdam. Zelfs het postkantoor in Weesp had geen verbinding met de hoofdstad en dat allemaal doordat koperdieven die nacht op rooftocht waren geweest..."

"De tijd dat Joh. Drost had moeten wachten om te worden uitgezaagd, hadden hem eeuwen geleken, maar door de alsmaar toestromende professionele hulp en het hoge werktempo van de gedisciplineerde soldaten, was ook hij aan de beurt gekomen."

Teruglopen naar het station
"Eenmaal weer vrij man, stond Joh. Drost daar totaal ontredderd en met gekreukte en besmeurde kleren in de zanderige blubber. Zijn tas en paraplu waren in geen velden of wegen te bekennen. Hij zocht nog enige tijd, maar raakte ontmoedigd door de opeen gepakte puinhoop, de miserabele toestand van de gewonden die her en der lagen, om maar niet te spreken van de tientallen lijken en de weeïge geur van bloed die hem misselijk maakte. Overal waren taferelen van diepe ellende. Een jonge vrouw zat snikkend te smeken om medische hulp voor haar vriend die stervende was. Ergens in een verwrongen coupé gierhuilde een kind. Joh. voelde zich weinig op zijn gemak. Hij stond bovendien behoorlijk in de weg en fladderde onhandig aan de kant in zijn verfomfaaide kleren toen een paar soldaten met een brancard om ruim baan verzochten. Moeizaam klom hij het steile talud omhoog tussen de rommel, kwam struikelend door het mulle zand de spoordijk op en schaarde zich bij de velen die hem waren voorgegaan en in de buurt van het blokhuis gereed stonden om over de rails terug te lopen naar station Weesp."

IJzerzaag
De ramp drukte een stempel op de rest van zijn leven. Johan Drost treinde nooit meer op vrijdag de 13e en reisde sindsdien altijd met een ijzerzaag in zijn aktetas.

bron: www.nicospilt.com/bolle/weesp.htm


Foto Gemeentearchief Weesp

Afbeelding

Mis niks, lees alles!

Wil je ons steunen en al onze artikelen lezen?
Kies hier je abonnement.

Uit de krant