Nog langer samen thuis: 'Voor sommige gezinnen is dit niet vol te houden'

WEESP - Orthopedagoog Marieke ter Schure stuurde ons deze ingezonden brief. De Weespse maakt zich zorgen over oplopende spanningen binnen gezinnen, met name in huishoudens waar al voor de intelligente lockdown psychische problemen en opvoedproblemen speelden.

"We hebben gister te horen gekregen dat we opnieuw een periode thuis moeten blijven. Voor de meeste mensen is dat op z’n minst schrikken. Ik werk als behandelaar in de GGZ. Voordat Corona uitbrak: bij mensen thuis, in gezinnen waar psychische problemen (angst, depressie, trauma, soms verslaving enz.) én opvoedproblemen zijn.

Het meest beschermend voor kinderen die opgroeien in zo’n situatie is dat er een andere omgeving hebben is die rustig en veilig is. Een plek met structuur, ontspanning, een rustige volwassene die op de juiste manier kan reageren. Want de ouders in deze gezinnen kunnen dat vaak niet. Vaak ook doordat ze dat niet kregen in hun eigen jeugd, of doordat ze de pech hebben psychisch kwetsbaar te zijn.

Als ik kijk naar mijn eigen situatie: het is bijna niet te doen om twee kinderen op te voeden en een baan te hebben. De kinderen missen hun eigen juf, hun klasgenoten, ze missen zwemles, turnen, het er samen op uit gaan in het weekend, ze vragen wanneer ze weer naar opa en oma mogen. Voor ons is het al loodzwaar. Ik werk om de tijden van de kinderen heen (want zoveel laptops heb ik niet, en probeer maar eens cliënten te bellen met kinderen in huis).

Ik merk dat de gezinnen waar ik normaal elke week thuiskwam het eigenlijk nu al niet volhouden, de eerste grote conflicten hebben al plaatsgevonden. Ik probeer samen met mijn collega’s zo goed mogelijk te helpen van afstand, en dat moet nu met beeldbellen, maar dat is natuurlijk heel gebrekkig. Het is bekend dat vaste routines en beweging goed zijn voor de geest. Die vallen nu allebei weg, tenzij je heel hard je best doet om dat op een andere manier vorm te geven. Als je al stress hebt door je eigen psychische problemen dan is dat echt teveel gevraagd. Het is een soort dweilen met de kraan open, aan behandeling komen we nu eigenlijk niet toe.

Sommige mensen hebben bijvoorbeeld geen ruimte om kinderen aan tafel te zetten, of geen laptop voor zowel kind 1 als kind 2 (of 3, 4 en 5). Ouders zijn zelf ook angstig, en hebben ook geen uitlaatklep of rustmomenten meer. Dagstructuur, waar scholen geweldig goed in zijn, is volledig kwijt. Dat is moeilijk voor kinderen, maar ook voor de ouders, die niet meer op tijd hun bed uit gaan. De meldingen bij Veilig Thuis nemen toe, de kindertelefoon wordt vaker gebeld.

Ik wens dat dat de scholen sneller open mogen. Het besluit om de scholen dicht te houden heeft veel negatieve bijwerkingen. Psychische stress is bijna onzichtbaar, maar werkt nog lang door en ook daar vrees ik voor levens. In Amsterdam is gelukkig gestart met noodopvang voor kinderen van ouders die thuis teveel stress hebben. En dat is hard nodig.

Ik hoop dat de gezinnen in Weesp het ook volhouden. Bijvoorbeeld doordat ouders voor zichzelf bedenken dat ze niet alles kunnen. Dat ze zichzelf en hun kinderen gunnen een paar keer per dag samen naar buiten te gaan. Dat je andere ouders steunt en even belt in de ochtend om te vragen wat wél lukt. En door die aardige buren die nét even wat aardigs zeggen om de stress wat naar beneden te krijgen. Veel sterkte allemaal!"