Pieter Kors: ‘Het zit in mijn hart om mensen blij te maken’

WeesperNieuws Extra heeft Pieter Kors van café ‘t Helletje uitgeroepen tot Weesper van het Jaar 2020. De reden: omdat hij zelfs in een bizar jaar als dit overal een feestje van weet te maken en zo zorgt voor afleiding, saamhorigheid en hoop.

Met de verkiezing Weesper van het Jaar richt WeesperNieuws Extra de schijnwerper op een persoon of organisatie die een positieve bijdrage heeft geleverd aan de lokale samenleving. Deze prijs wordt sinds 2014 elk jaar in december uitgereikt. Dit keer stonden we bij Pieter Kors op de stoep om met hem terug te blikken op dit bijzondere jaar, verder wist hij van niks. 

Als we hem vertellen waar we écht voor komen en de award laten zien, houdt Pieter het niet droog. 

‘Pieter, jij weet van alles een feestje te maken. Zelfs in een bizar jaar als 2020. Toen het coronavirus in Weesp om zich heen begon te grijpen en Nederland de eerste lockdown in ging, domineerde alles wat niet meer kon en niet doorging het nieuws. Tussen alle sombere berichten door was daar opeens een horecaondernemer die toch iets leuks uit zijn hoge hoed toverde: de Helletje Homebingo. Dat was precies wat de mensen nodig hadden. Deze avonden zijn uitgegroeid tot online-evenementen waar honderden mensen ontzettend naar uitkijken, tot ver buiten Weesp wordt er meegedaan. Het biedt de deelnemers gezelligheid, verbondenheid, afleiding in dit sombere jaar én hoop op betere tijden. Ook ben je al heel snel jullie betaalbare daghappen gaan bezorgen, zodat mensen voor wie dit heel belangrijk is daar toch gebruik van kunnen blijven maken. Het persoonlijke afleveren zorgt, zeker bij alleenstaanden, voor belangrijk sociaal contact. Toen de horeca weer even open mocht, regelde jij een groot drijvend terras zodat meer mensen veilig konden genieten. Toen Sinterklaas zich door corona niet kon laten zien, lag de Pakjesboot bij jou voor de deur. Zo wisten de kinderen van Weesp dat Sinterklaas er toch was. Dit alles is tekenend voor wie jij bent als mens en als ondernemer. Altijd optimistisch, altijd vrolijk, altijd kijkend naar kansen en altijd oog voor mensen. En dat in een jaar dat jou ook hard geraakt heeft. Jouw branche heeft het ongekend zwaar, je belandde zelf in het ziekenhuis met COVID-19 en deed een flink jasje uit. Pieter, jij bent van grote waarde voor Weesp, zeker dit jaar. Daarom roept WeesperNieuws Extra jou uit tot Weesper van het jaar 2020.’  

Erkenning

Als de tranen gedroogd zijn en Pieter Kors een nieuwe kop koffie voor zijn neus heeft staan, steekt hij van wal. “Ik ben een ondernemer, daar verdien ik mijn brood mee. Maar het zit in mijn hart om mensen blij te maken. Dat dit wordt erkend en wordt gezien, heeft voor mij grote waarde. Die erkenning doet me heel veel.”De eerste bingo: ‘Die begon met een kaarsje voor alle zieke en verdrietige mensen

Pieter blikt terug op de allereerste Home Bingo. “Die was op 4 april. Ik had musicalster Rolf Koster gevraagd voor de presentatie, die vond het meteen een hartstikke leuk idee. We hebben heel veel lol gehad, maar het was ook heel emotioneel. Iedereen zat al weken aan huis gekluisterd. We hebben voor de bingo van start ging een kaarsje ontstoken, omdat we vonden dat we even stil moesten staan bij al de mensen die ziek waren of erger. Maar daarna werd het een feestje. We waren om 22.30 uur klaar en een uur later had ik 200 appjes binnen van mensen die me lieten weten hoe leuk ze het hadden gevonden en dat ze even niet aan corona hadden gedacht. Het enige puntje van kritiek dat we kregen was van een zorgzame verpleegster: of Rolf in het vervolg niet meer zijn handschoenen met zijn tanden wilde uittrekken, want dat was niet hygiënisch. In een ander appje vroeg iemand of we misschien ook een ronde speciaal voor kinderen konden doen. Want naarmate de avond vorderde, werden de moppen wel wat schuiner. Sindsdien is er bij elke bingo ook een gratis kinderronde, hoe leuk is dat?” 

Thuis en toch samen

Aan de bingo doen honderden deelnemers mee. Mensen delen elkaar via social media mee dat ze er klaar voor zitten. Met foto’s erbij van salontafels met bingokaarten, drankjes en brandende kaarsjes en op de achtergrond de tv of laptop alvast paraat. Samen iets leuks doen, ook al zit iedereen in zijn eigen huis. Voelt Pieter die saamhorigheid zelf ook? “Het is natuurlijk heel raar om samen met Rolf, een cameraman en een technicus in een verder lege kroeg te staan. Je maakt een grap, je ziet de cameraman lachen, maar verder krijg je niks mee van hoe mensen het ervaren. Op het moment zelf krijg je geen feedback, maar naderhand wel. Na elke nieuwe bingo ontploft mijn inbox. Je kunt via YouTube terugkijken en dat doe ik een beetje om te zien wat er beter kan, maar ik hoef niet drie uur naar mezelf te kijken.”

De cafébaas pakte na de horecasluiting binnen enkele dagen de bezorgmaaltijden op en ook de eerste bingo was binnen drie weken een feit. In de put zitten, is niks voor hem: “Ik vind altijd wel snel weer een reden om uit die put te klimmen. Maar natuurlijk is het pittig. We hebben in de zomer een paar mooie maanden gehad en toen ook weer een beetje een spaarpotje kunnen maken, maar dat verdwijnt nu als sneeuw voor de zon. Ik ben heel blij met de ondersteuning die we vanuit de overheid krijgen, maar het is bij lange na niet genoeg.” 

Focus op 1 april 2021

“Ik blijf altijd positief. Natuurlijk was het klote, sorry, dat we in oktober opnieuw dicht moesten. Maar we zijn direct weer begonnen met het bezorgen van de daghappen en hadden ook al weer snel een datum voor een nieuwe bingo geprikt.” Dicht - open maar dan wel met maatregelen - weer dicht - misschien weer open met kerst met nog strengere maatregelen - nee toch niet: wordt Pieter niet gek van het gebrek aan perspectief? “De overheid schuift het elke keer een maand op om de gemoederen nog enigszins rustig te houden, maar ik denk dat ze voor de heropening van de horeca allang 1 april 2021 in gedachten hebben. Dat hou ik dus voor mezelf aan. En alles wat daarvoor zou gebeuren, zou mooi meegenomen zijn. Trouwens, wie heeft serieus gedacht dat de horeca al voor de kerst weer open kon? Onder welke steen heb je dan gelegen dat je niet aan zag komen dat dat niet zou gebeuren? Nee, ik voel me niet per se in de maling genomen, ik prik daar gewoon doorheen.”

De daghap is dankzij vrijwilligers voor iedereen betaalbaar

Elke donderdag gaan er bij ‘t Helletje 120 daghappen uit. Die zorgen toch weer voor een beetje omzet: “Er waren collega’s in Weesp die pas na een week of acht ook eens gingen bezorgen. Dan loop je dus acht weken achter de feiten aan. Als je op Thuisbezorgd de postcode 1382 intoetst, komt er een lijst met zestig restaurants tevoorschijn. Dat is mega. Maar daarvan zijn er maar weinig die op één avond 120 maaltijden wegbrengen.” Toch is het voor Kors niet meer dan een druppel op de gloeiende plaat: “We verkopen die maaltijden voor slechts tien euro per stuk. Die prijs is mogelijk omdat we bij het bereiden en bezorgen hulp krijgen van vrijwilligers. Door de lage prijs is het bestellen van een maaltijd voor iedereen bereikbaar, ook voor mensen met een kleine portemonnee. Mijn hele horecabedrijf is erop gericht dat ik iedereen kan ontvangen, dat vind ik heel belangrijk. Ik zal nooit de hoofdprijs vragen. Als de prijs van de brouwer omhoog gaat, zal ik dat altijd proberen te compenseren met een nog betere leverancierskorting. De bierprijs is in de 15 jaar dat ik hier nu zit met wel 30% gestegen, terwijl ik slechts twee keer een dubbeltje omhoog ben gegaan. Dat merk je ook aan toeristen: die reageren altijd aangenaam verrast op onze prijzen.”  

Pieter bezorgt de daghappen en de bingokaarten zelf en maakt dan vaak meteen even een praatje: “Ik zou uren eerder klaar kunnen zijn als ik dat niet zou doen, maar dat geeft niet. We leven in een tijd waarin sociaal contact heel belangrijk is, zeker voor alleenstaanden. Ik probeer iedere week twee tot drie andere stamgasten te contacten om te horen hoe het met ze gaat. Even een paar vriendelijke woorden. Er is een bepaalde groep stamgasten die vooral naar het café komt voor aanspraak. Zij moeten dat nu missen en dan ligt eenzaamheid op de loer. Als we de maaltijden afleveren, zien we altijd blije gezichten. Dat voedt ons horecahart en wijzelf komen er de tijd mee door.”

Toen de horeca in juli weer open mocht, regelde Pieter een groot, drijvend terras. Zijn eigen terras aan de Vecht is van zichzelf niet heel groot: “Dat ponton wist ik te liggen omdat we het een keer hebben gebruikt voor het vuurwerk van het Sluis-en-bruggenfeest. Ik wist dat-ie in Nigtevecht lag. Toen heb ik de eigenaar gebeld, die wilde wel meewerken. We hebben het terras in het pinksterweekend met een beetje bombarie naar zijn plek gevaren, waarbij de schipper per se nog een rondje Kom wilde doen. Zo wist iedereen dat we er weer waren.” Pieter verwacht het terras komend voorjaar weer in te zetten: “Ik las dat de gemeente Ronde Venen al heeft besloten dat de versoepeling van de terrasregels ook voor 2021 geldt en ik ga ervan uit dat Amsterdam en Weesp zo’n zelfde soort besluit zullen nemen. Dan ga ik hem zeker weer ophalen. Het is een mooi ding en waarschijnlijk ga ik ‘m dan nog mooier inrichten. Want altijd als ik ergens mee begin, doe ik er een volgende keer het liefst een schepje bovenop.” 

Megajaar

2020 had voor de horeca en de evenementenbranche een megajaar moeten worden, met de Formule 1 en Sail om de hoek. Niks ging door, ook lokaal niet: geen Sluis-en-bruggenfeest, waarvoor Pieter het horecagebeuren coördineert, en ook zijn eigen evenementen als het Concert aan de Steiger en het Caribbean Food en Salsa Festival niet. “Niks. En dat in zo ongeveer het warmste jaar en met de meeste zon ever. Ik hoop dat al die evenementen volgend jaar terug kunnen komen. Het Sluis-en-bruggenfeest blijft een belangrijk feest voor Weesp, maar ik krijg steeds vaker te horen dat mensen eigenlijk meer genieten van het Concert aan de Steiger en het Caribbean Food en Salsa Festival. Het Concert aan de Steiger is echt iets wat ik geef aan Weesp, het is mijn cadeau aan Weesp, want commercieel gezien is het echt de slechtste actie die ik ooit had kunnen bedenken. Maar ik vind het zelf zo ontzettend leuk! Toch geeft het me ook elke keer weer veel stress. Misschien is in dat opzicht een jaartje overslaan niet zo heel erg. Mijn vrouw weet dat ze mij een week voor de grote evenementen mijn gang moet laten gaan, want er komt zo ontzettend veel bij kijken.” 

“Dit soort dingen organiseren lukt alleen omdat ik zulke geweldige mensen om me heen heb die altijd achter me staan en me steunen, mijn vrouw en kinderen, mijn medewerkers en vrienden... Die award die jij bij je hebt, die hebben we met zijn allen verdiend. Ik verzin het allemaal en zij voeren het uit en daarbij hebben ze aan een half woord genoeg. Nou ja, ik verzin het niet allemaal zelf, maar ik heb gewoon altijd mijn oren en ogen open. Die homebingo zag ik ergens anders, maar die was zo verschrikkelijk slecht. Ik dacht: dat kan ik ook, maar dan tien keer beter.” Dan lachend: “Hoewel ik de eerste keer zelf ook bijna iets heel belangrijks vergat. De eerste bingo in april begon om 20.00 uur, maar om 16.30 uur heb ik nog snel een bingo-apparaat opgehaald. Ik bedacht me gelukkig op tijd dat een bingomachine toch wel heel handig is op een bingoavond.” 

Besmet met COVID-19

Aan het begin van de tweede horecasluiting kreeg Pieter zelf corona: “Daarvoor vond ik de maatregelen nogal overdreven. Waarom moest de horeca nou weer dicht, we hadden het toch goed geregeld? Twee weken voor ik het kreeg, waren we een paar dagen op Texel. Dat hadden we al geboekt en omdat het een huisje was, besloten we gewoon te gaan. We zijn veel buiten geweest: naar het strand, het Juttersmuseum, Ecomare, mee met de garnalenvissers - alles in de frisse buitenlucht. Toen we daar waren, hoorden we dat de horeca weer dicht moest. Thuis wilden we meteen weer beginnen met de daghappen, maar die zondag ervoor voelde ik me niet goed, ik proefde niks meer, ik rook niks meer. Dat weet je het eigenlijk wel.” 

Alsof ik onder een tram had gelegen, alles deed pijn: tot mijn haren en ogen aan toe

Pieter ging naar de snelteststraat in Baarn, omdat hij niet twee dagen op een uitslag wilde wachten: “Ik kreeg dat rietje in mijn neus en die man brengt dat rietje weg en komt daarna terug om te vertellen dat ik gebeld zou worden als de test positief zou zijn. Hij was nog niet uitgesproken of de telefoon ging al. De vrouw die me opbelde om te zeggen dat ik corona had, zag ik zitten in een hoek. Dat was dus echt wat je noemt een sneltest, haha. Ik heb toen meteen een afspraak voor mijn vrouw Jacqueline gemaakt. Onze kinderen waren die dag toevallig thuis van school vanwege een waterleidingstoring. Ook Jacqueline werd positief getest en we zijn direct met het hele gezin thuis in quarantaine gegaan. Vanaf dat moment werden we steeds zieker en zieker. Ik had echt het gevoel alsof ik onder een tram gelegen had, alles deed pijn: mijn haren, mijn ogen.”

Opname ziekenhuis

“Na een dag of vijf à zes kwam er een kantelpunt. Jacqueline kantelde de goede kant op, maar ik niet. Ik werd op een dag wakker en was zo beroerd, ik had het flink benauwd. Mijn buurman is arts in het AMC, die heb ik toen gebeld. Die kwam met een saturatieapparaatje en de uitslag daarvan was niet best. De kans bestond dat mijn vitale organen zouden uitvallen. Via de huisartsenpost werd ik toen in het ziekenhuis opgenomen - voor het eerst in mijn leven, ik wist niet eens de naam van mijn huisarts. Ik ben niet in paniek geweest, ik dacht ook eigenlijk dat ze me wat medicijnen zouden meegeven en me daarna weer naar huis zouden sturen. Daarom was ik zelf naar het ziekenhuis gereden. Ik kan je vertellen dat het dan heel lastig is om je auto thuis te krijgen. Ook je beste vrienden stappen niet graag in de auto van een coronapatiënt. Ik kreeg zuurstof toegediend en dat middel dat eigenlijk tegen ebola is ontwikkeld. Ik heb veel mazzel gehad dat ik in de tweede golf zat, toen wisten ze al zo veel meer. De dag erna voelde ik me al een stuk beter. Ik heb nooit op de IC gelegen, dat was niet nodig, maar ik heb erop gestaan om te kunnen blijven tot ik echt weer in orde was. Na vijf dagen mocht ik naar huis. Ik ben er beter uitgekomen dan mijn vrouw Jacqueline, die niet behandeld is en thuis heeft uitgeziekt. Zij heeft nog steeds last van hoofdpijn en vermoeidheid, ze valt ‘s avonds al om acht uur naast me op de bank in slaap.” 

Waarom is ziekenhuiseten zo verschrikkelijk slecht, vraagt Pieter zich af: “Ook als je voor veel mensen moet koken, kun je toch gewoon lekker koken? Dat is toch niet zo moeilijk? Het was echt smakeloos.” Maar zei Pieter ook niet dat hij door corona zijn smaak kwijt was? “O ja, haha. Nou, die heb ik nu terug, maar ik heb evengoed niet de behoefte om het ziekenhuisvoedsel een tweede kans te geven.” 

Liever doorpakken

Dat hij zelf corona heeft gehad, heeft zijn kijk op de situatie wel veranderd: “Ik heb zeker meer begrip gekregen voor de maatregelen. Maar dat betekent niet dat ik het overal mee eens ben. Want de besmettingscijfers komen dus niet uit de horeca. De horeca is inmiddels alweer bijna 1,5 maand dicht, maar de cijfers bleven omhoog schieten. Het gaat de overheid ook vooral om het creëren van minder bewegingen, zo zeggen ze. Maar dat is dan wel scheef: de winkels zijn nu ook dicht, maar vervolgens staan die winkeliers wel met een tafeltje buiten waar mensen bestellingen mogen ophalen. Dat snap ik dan niet. In de eerste lockdown bleef iedereen echt thuis. Nu niet. Ook omdat we het spuugzat zijn, natuurlijk. Het ziet niet in de mens om alleen thuis te zitten. Maar ik pak liever nu goed door met de lockdown dan dat we een derde golf krijgen. Want die ga ik met ‘t Helletje ook niet overleven. Dan hangt hier ook een bordje ‘Te koop’ aan de deur. Ik heb de mazzel dat ik tien jaar terug dit pand heb kunnen kopen. Ik hoef nog niet tegen de bank te zeggen dat ik niet meer kan betalen, maar er zijn veel collega’s die het moeilijk hebben. En dan moet de grote klap nog komen, want als je straks weer gaat draaien moet je eerst alle uitgestelde betalingen wegwerken. Ik blijf zo lang mogelijk proberen alles te betalen, zodat ik straks niet met een achterstand openga.” 

Het blijft allemaal afwachten, Pieter doodt de tijd met het bedenken van leuke dingen en mensen blij maken. Zo lag een paar dagen voor sinterklaasavond opeens de Pakjesboot voor zijn deur: “Je had de gezichtjes van de kinderen moeten zien, prachtig!” En aanstaande zondag is er live vanuit het gesloten Helletje een Home After Christmas Bingo, opnieuw met medewerking van Rolf Koster. De horecaondernemer blijft enthousiast, maar er moet hem wel iets van het hart: hij is teleurgesteld in hoe de gemeente Weesp zich de afgelopen negen maanden heeft opgesteld richting ondernemers. “In plaats van ons te helpen en met ons mee te denken, lopen ze over van alles te muggenziften. Zo heeft de eigenaar van de Pakjesboot later de vraag gekregen waarom hij geen vergunning had aangevraagd voor die ene dag dat de boot hier lag. Dat snap ik niet. Als ik de gemeente was geweest had ik gemaild: ‘Wat leuk dat jullie dit gedaan hebben. Waren er nog kosten aan verbonden, dan kunnen we misschien nog iets bijdragen?’”

Pieter vindt dat flauw, ook omdat hij nog andere voorbeelden heeft. “We hadden hier laatst opnames voor een kookprogramma. Dat heb ik keurig aan de gemeente laten weten, met daarbij de mededeling dat er werd voldaan aan de coronaprotocollen die voor de tv-wereld gelden. Toch kwam een boa de opnames stilleggen. Want ‘t Helletje is een café en een café moest dicht zijn. Dat hebben we ook wel eens gehad toen we de daghap aan het bereiden waren. Ik vind het prima dat er handhaving is, maar sinds de ambtelijke fusie met Amsterdam merk je dat sommige boa’s echt geen flauw idee hebben van wat hier speelt en wat de afspraken zijn.” Pieter pakt zijn telefoon erbij om te laten zien hoe het stadhuis reageerde op zijn aankondiging van de online-Sinterklaasbingo: “Zodat ze wisten waarom er binnen bedrijvigheid was. Toen kreeg ik een mail terug met allerlei voorwaarden, waaronder het punt dat ik geen consumpties mocht schenken, ook geen kraanwater. Zelfs in de gevangenis krijg je kraanwater! Sta je drie uur aan zo’n bingo-apparaat te draaien en getallen op te noemen, en dan mag je tussendoor niet eens een slok water nemen? Belachelijk.” 

Ik mag tijdens de bingo ook geen kraanwater schenken

“Toen Jacqueline en ik vier jaar geleden besloten om te trouwen ben ik naar het stadhuis gelopen om aan de bode te vragen of burgemeester Van Bochove misschien een minuutje tijd voor me had. Ik kon zo doorlopen. ‘Zeg het maar, wat wil je nou weer organiseren?’, vroeg de burgemeester van achter zijn bureau. ‘Mijn eigen huwelijk’, antwoordde ik. ‘En we zouden het geweldig vinden als u ons wilt trouwen.’ Dat heeft-ie toen gedaan.” 

Pieter mist dat goede contact en de korte lijntjes. En weer wat geld verdienen - want nu vliegt het geld er alleen maar uit - zou ook welkom zijn. Maar boven alles blijft hij optimistisch: “Dit alles is een stimulans om er straks nog harder tegenaan te gaan. Het is even afzien, maar we gaan hier beter en sterker uitkomen, dat weet ik zeker.” 

Deze mensen/organisaties gingen Pieter Kors voor
Weesper van het Jaar 2014 Zone1380
Weesper van het Jaar 2015 Weesp Gastvrij
Weesper van het Jaar 2016 Uiteraard Uitermeer
Weesper van het Jaar 2017 Buurtkamer de Kastanje
Weesper van het Jaar 2018 Cees van Vliet
Weesper van het Jaar 2019 De City of Wesopa
Weesper van het Jaar 2020 Pieter Kors

Dit speciale Zaterdagportret wordt u aangeboden door WeesperNieuws Extra. Wij hebben elke zaterdag speciaal voor onze leden een groot interview met een bekend(ere) Weesper. Hieronder enkele recente voorbeelden. Ook lid worden? Klik dan hier, u heeft dan elke werkdag toegang tot een speciaal Extra-bulletin waarvoor de redactie op zoek gaat naar verdieping en achtergronden van het laatste nieuws. Een lidmaatschap kost omgerekend slechts € 1,14 per week en daarmee steunt u de instandhouding van lokale journalistiek.