Hondenpoep (4)

Met stijgende verbazing lees ik de ingezonden brieven over hondenpoep. Wat mij opvalt is dat er veel mensen met kinderen reageren.

Als hondenbezitter voel ik mij behandeld als een soort van paria, en dat terwijl ik gewoon de poep van mijn hond opruim. En ja... er liggen inderdaad een hoop drollen her en der. Ook ik stap wel eens in een drol en ook vroeger had ik wel eens poep aan mijn handen. Ben ik er slechter van geworden? Nee, ik heb er wel een goede weerstand aan overgehouden. Maar tegenwoordig lijken kinderen een bedreigd diersoort, ze worden in overdekte bakfietsen of in de auto naar school gebracht en weer opgehaald. Ook op de stoep fietsen en parkeren is blijkbaar doodnormaal. En je ontvangt een opmerking als je er wat van zegt, terwijl ik een paar keer bijna aangereden ben op de stoep. En dan zwijg ik nog maar over de rommel die er in de omgeving van de scholen ligt. Nu zult u wel denken: dit is appels met peren vergelijken. Maar ik zie het wel degelijk ook als overlast. En aan die auto-invasie elke ochtend en middag wordt ook niets gedaan. Dus om nou meteen te roepen dat er weer hondenbelasting geheven moet gaan worden? Spreek gewoon een hondeneigenaar aan, ik spreek kinderen ook aan als ze rommel op straat gooien of op de stoep fietsen. Dan pak je het probleem bij de bron aan en is iedereen blij. Ik moet net als iedereen hard werken voor mijn geld en op een extra belasting zit ik niet te wachten. Ik dacht dat mensen die belastingen verzonnen in Den Haag zaten en niet in Weesp.

Niels Meijer