Verkiezingen

De afgelopen acht jaar was er maar een redding mogelijk voor Weesp. Nagenoeg alle partijen waren het erover eens: Weesp moest fuseren.

Samenwerken was niets, alleen een fusie zou een goudgerande toekomst betekenen. Als je de geachte afgevaardigden om een toelichting vroeg werd er meewarig gelachen om zoveel domheid; een argument voor een fusie kon men echter nooit bedenken. Het is immers zo vanzelfsprekend dat een fusie het beloofde land is. Groter is namelijk beter. Ondergetekende, Asterix voor zijn vrienden, was altijd tegen. In tegenstelling tot de meeste lokale volksvertegenwoordigers, zo lijkt het, lees ik namelijk wel eens iets en had ik mij wel verdiept in de materie. Mij was duidelijk geworden dat een fusie voornamelijk ellende betekent. De enorme weldaad die fusie heet is er uiteindelijk toch niet gekomen en geloof het of niet, stuk voor stuk zijn onze volksvertegenwoordigers nu voor samenwerking, want een fusie, nee, dat is het toch niet echt, zo lees ik in het WeesperNieuws van afgelopen week. Samenwerken is het nieuwe toverwoord. Gelooft u deze volksvertegenwoordigers nog? Het zou mij niets verbazen als de fusielobby in mei, kort nadat u en ik onze stem hebben gegeven, weer in gang wordt gezet. Er is niet voor niets gekozen voor een interim burgemeester. Dat is namelijk lekker goedkoop als je de gemeente opdoekt. Het is voor mij wel duidelijk op welke partijen ik niet zal stemmen.
Michel van Gemert