Eerlijker dan Max kon bijna niet

WEESP - Goudeerlijk, recht-door-zee en met een flinke dosis humor. Gisterochtend is Max van Dorth overleden. De vriendelijke opa van de gemeenteraad, de knokker voor de kwetsbaren, de verteller van de historie van Weesp en het boegbeeld van GroenLinks. 

Tien dagen na de bevrijding in 1945 werd Max geboren, in de Jordaan in Amsterdam. Vernoemd naar een verzetsstrijder. Niet dat hij daarmee tegen oorlog was, Max zag het als een middel om vrede te bereiken. Hij ging werken bij Defensie, waar hij werd uitgezonden naar Joegoslavië. Daar maakte hij heftige dingen mee. Hij werd onder meer gevangen genomen, maar sprak er liever niet over.

Rechtvaardigheid
Aan de Joegoslavië-oorlog hield Max een enorme drijfveer voor rechtvaardigheid over. Onder zijn leiding werden er onder meer overal struikelstenen in Weesp gelegd om de weggevoerde joden in de oorlog te herdenken. Elk jaar poetste hij die op. Zijn sterke rechtvaardigheidsgevoel zorgde er ook voor dat hij wilde dat de rijke historie van Weesp altijd verteld moet blijven worden, in al zijn aspecten en dus ook de donkere kanten. Hij nam plaats in het bestuur van de Historische Kring Weesp. 

GroenLinks
Onder zijn leiding werd GroenLinks bij de verkiezingen van 2014 de een-na-grootste-partij en coalitiepartner, al was hij zelf vies van dat woord. Hij werd gekscherend 'de vriendelijke opa' in de gemeenteraad genoemd. Erg vond hij dat niet. "Zo probeer ik mij te manifesteren. Ik ben niet van de politieke spelletjes. Ik vind oppositie en coalitie ook rotwoorden. We zitten allemaal in één gemeenteraad. Als ik het niet eens ben met een voorstel van onze eigen coalitie, stem ik tegen", zo zei hij nog maar kortgeleden in een interview in het WeesperNieuws.

Twijfel
En altijd was er de twijfel bij Max. De twijfel of hij wel de juiste politieke beslissingen nam. Een stemmetje dat steeds terugkeert, zo noemde hij dat.

Max van Dorth is gisterochtend overleden na een kort ziekbed. Hij werd 71 jaar.