Tijd voor een koel glas bier

SLUIS & BLOG - Dag één. Eerst maar eens een cappuccino in de schaduw bij Toeters. Zelfs om 11 uur is de zon al erg heet. Net als mijn koffie.

Ik lepel wat schuim naar binnen en geniet van de drukte om mij heen. Zo te zien is het voltallige personeel op de been, het wemelt er van de zwarte shirtjes en korte spijkerbroeken. Al lachend en geinend slepen ze met plastic bekers, kratten vol flesjes en zakken met ijs. Dat Zoë nog even snel een doos glazen laat vallen, het deert niet vandaag. Het is immers Sluis.

Ook buiten zijn de voorbereidingen in volle gang. Op de kop van het terras werken een stel mannen zich danig in het zweet. Ze bouwen een podium en slepen met aluminium frames, vloerplaten en dikke pakketten zeil. Er staat weer van alles te gebeuren, zoveel is zeker, alleen nog niet op dit vroege uur.

Bijna van de sokken gereden
Tegen zessen trek ik de voordeur achter mij dicht en stap ik de lome zomerhitte in. Ik word bijna van mijn sokken gereden door een haastige blondine met een steekkarretje met daarop drie dozen witte wijn. Lachend loop ik door naar mijn favoriete plekje aan de Vecht. Gezellig picknicken in de schaduw, een beetje zwaaien naar bekenden in bootjes. En daarna naar de verenigingenmarkt.

Carrière in martial arts
Het is druk in de windstille straten, en ik slenter sloom langs de kramen. Om mij heen wordt druk gefitnest, gekorfbald en even verderop scoort een basketballer joelend een punt. Alleen van het kijken ernaar krijg ik het nog warmer. Gauw doorlopen maar, onder de waternevel door op 't Grote Plein op naar de oude Lutherse kerk. Kalm, bijna onderkoeld laten mannen hun beheersing van aikido zien. Een jong grietje staat er bij te dromen, van een carrière in de martial arts misschien?

Het antwoord kom ik nooit te weten, want bruusk word ik op mijn schouders geslagen. Hé Steph, ga je mee? Het is tijd voor een koel glas bier.