Vreemdelingen
Stefan belt met zijn vriend, de saxofonist Jan Kooper die sinds kort in Weesp woont.
Jan: "Jan."
Stefan: "Jan! Heeft iemand wel eens tegen jou gezegd: Weesp, waar ligt dat eigenlijk?"
Jan: "Ja, meerdere malen."
Stefan: "Ik had het afgelopen week ook weer. Soms denk ik dan: bestaat Weesp eigenlijk wel?"
Jan: "Op het bord bij de VVV las ik: 'informatie voor vreemdelingen'. In Amsterdam zeggen ze 'bezoekers'."
Stefan: 'En ken je de meeste namen van de cafés al in Weesp?"
Jan: "Bijna Thuis, Natte Krant, Toeters en Bellen..."
Stefan: "En 't Helletje!!"
Jan: "Laten we er nou maar gemakshalve van uitgaan dat Weesp bestaat, want wij wonen er! En het feit dat er nog steeds mensen zijn die dat niet weten maakt het tot een wonderlijke plek, waar bezoekers nog vreemdelingen zijn."
Stefan: "Een buitengewone plaats aan de Vecht waar nog grootse bouwplannen worden platgelegd omdat de heikikker niet gevonden is."
Jan: "Weesp, waar ik woon tussen de vuilstort en een begraafplaats, uitkijkend op die schitterende Vecht."
Stefan: "Weesp met zijn gouden gehaktballen van slager Van Donk."
Jan: "Weesp, waar tuinkabouters nog gewoon op straat kunnen leven en als er iets mee gebeurt het een 'plaats delict' wordt genoemd."
Stefan: "Weesp met Dave, Chantal, Corry, Hans, Kees, Bert, Leo, Lars en Dirk Oorbel!"
Jan: "Dirk Oorbel?"
Stefan: "Ja, Dirk Oorbel, met die prachtige grote oorbel van voorheen Café de Oorbel."
Jan: "En Weesp met de Laurentiuskerk."
Stefan: "Laurentiuskerk??"
Jan: "Ja, de Laurentiuskerk; zonder bemoeienis trekt de toren vanzelf scheef, als de toren van Pisa."
Stefan: "Maar dat trekt dan weer 'vreemdelingen' aan."
Jan: "We gaan er gewoon van uit dat Weesp bestaat."
Stefan: "En als mensen niet weten waar het ligt, dan zeggen we gewoon: ga alsmaar rechtdoor, dan kom je er vanzelf!"
Jan: "Zo is het."
Stefan: "Fijn gesprek, dag Jan .. hou vol!"
Jan: "Hou vol!"