Hoe de Portugese bus de berm raakte en naar beneden stortte
WEESP - Eén keer wil hij zijn verhaal doen. "Om een aantal dingen recht te zetten die verkeerd in de media zijn terechtgekomen." De geboren en getogen Weesper John Singstra en zijn vrouw Monique zaten in de bus die in Zuid-Portugal van de weg raakte. Beiden raakten gewond en verblijven nog steeds in Portugal. "We maken af en toe wat wrange grappen. Dat is denk ik de beste manier om ermee om te gaan."
door André Verheul
John en Monique Singstra wonen al zo'n 25 jaar in Nederhorst den Berg. John heeft een truckdealerbedrijf en heeft een professionele kijk op de bus, de regels en de rijstijl van de chauffeur.
Op Radio Weesp vertelt hij zijn verhaal. "We waren geland op de luchthaven van Faro en daar met de anderen in de bus gestapt die ons naar onze accommodaties zou brengen. Misschien heeft het meegespeeld, maar we hebben twintig minuten staan wachten op een stel dat niet terechtkon bij een autoverhuurbedrijf en daarom met ons zou meerijden. Reed onze chauffeur te hard? Deze bussen zijn allemaal begrensd, dus nee, hij reed 100 kilometer per uur", zegt Singstra stellig. Volgens hem beaamt de politie dat.
'Nee! Pas op!'
"We zaten op de derde rij van voren aan de linkerkant. Ik zat wat te dommelen in mijn stoel, mijn ogen vielen dicht. Toen begon de mevrouw die voorin zat vreselijk te schreeuwen. 'Nee! Pas op!' Ik deed mijn ogen open en zag dat de bus heel langzaam naar de berm aan het afwijken was. Kort daarop raakten we de berm met de rechterwielen en de bus begon te stuiteren. Hij verminderde geen vaart, dus ik denk dat hij op cruisecontrol stond."
Iets pakken
Dan vertelt Singstra over wat hij later van andere buspassagiers heeft gehoord. "De chauffeur was de hele weg al bezig om met een pen iets te pakken te krijgen uit een vakje boven zijn hoofd. Vlak voor het ongeluk zou hij dat pennetje hebben weggelegd en een stokje hebben gepakt dat wat langer was. Ik weet niet wat hij wilde pakken, misschien de lijst met wie hij waar moest afzetten. De chauffeur is dus absoluut niet onwel geworden! Hij zat andere dingen te doen achter het stuur. Ik vermoed, maar dat heb ik zelf niet gezien, dat hij daarom op een gegeven moment het stuur even heeft losgelaten of onbewust zelf naar rechts heeft getrokken."
'De chauffeur werd niet onwel, hij was met andere dingen bezig'
Gigaklap
"Toen de bus eenmaal de berm had geraakt, had de chauffeur geen controle meer over de bus. Na nog een paar stuiters is de bus op zijn kant gegaan. Ik had het geluk dat ik dat zag aankomen. Ik kon me vastpakken - ik zat aan de gangpadzijde en Monique aan de raamzijde - en heb ons beiden tijdens die glijpartij boven kunnen houden. Het glas sprong er aan alle kanten uit, maar daarboven waren we betrekkelijk veilig. Enkele secondes daarna een gigaklap, het moment dat de bus naar beneden stortte. Hier en daar las ik in de pers dat we naar beneden zijn gegleden. Dat is onzin. We zijn gewoon vijf meter naar beneden geduveld. Ik zou bijna zeggen als in een tekenfilm: dat je van zo'n rots schiet, even stilhangt en boink! naar beneden."
Gruzelementen
"Wij zijn dus ook naar beneden gestort; Monique lag op die mevrouw, ik ben ook daar ergens beland. We hebben aan elkaar gevraagd of alles het nog deed en zijn met nog iemand naar de voorkant van de bus geklauterd en hebben de voorruit die aan gruzelementen lag naarbuiten geduwd. We wilden eruit. Het stonk naar dieselolie en er was rook in de bus. Nu denk ik dat dat stof geweest is, maar toen dacht ik aan rook en wilde zo snel mogelijk wegwezen. Eenmaal buiten hebben we met een aantal mensen staan wachten op hulp."
Kalm
"In de pers staat dat er mensen liepen te huilen en dat er complete chaos was, maar het tegendeel is waar. Iedereen was erg rustig, tot op het enge af. Een aantal anderen hebben mensen uit de bus geholpen en zelf ben ik die rots omhoog geklommen naar de snelweg om mensen tot stoppen te krijgen en hulp te roepen, maar iedereen reed door. Op zich wel logisch, want vanaf de snelweg zag je die bus niet liggen, dus de automobilisten zagen alleen een gek die stond te zwaaien."
Het was meteen duidelijk dat er ook dodelijke slachtoffers waren. Uit piëteit met de nabestaanden wil Singstra daar niet te gedetailleerd over spreken, maar schetst wel het beeld van een vader die met zijn dochtertje op de arm loopt en tegen haar zegt: 'Nee mama komt niet, mama is dood.' "En een andere bizarre situatie was dat een gearriveerde hulpverlener aan een mevrouw vraagt hoe het met haar is en als antwoord krijgt: met mij is het goed hoor, maar mijn man is dood. Zo bleef ze dat ook vertellen tegen anderen. Ze was totaal in shock."
Chauffeur
Singstra heeft maandag een verklaring bij de politie afgegeven en vernam dat de chauffeur sowieso voor de rechtbank wordt geleid. Beweringen dat de man te hard gereden had, wijst Singstra van de hand. "TUI zal niet een of andere beunhaas als chauffeur inhuren. De regelgeving is hier net zo streng als in Nederland, met rijtijdenwetgeving, tacho's en snelheidsbegrenzers." Maar dat de chauffeur onwel werd, is dus niet waar, zegt Singstra. Ook vindt hij het belangrijk om te verklaren dat de chauffeur niet zwaargewond raakte ("hij had een snee in zijn rug, dat was het") noch de hulpdiensten heeft ingeschakeld. "Dit is gedaan door een paar geweldige omwonenden die de klap hoorden en direct hulp kwamen verlenen met water. Zij hebben 112 gebeld. De chauffeur heeft wat bij ons lopen rondwaren en gaf mij een alarmnummer door dat verkeerd bleek. Nadat ik op de snelweg heb lopen zwaaien, kwam ik een SOS-paal tegen en heb daar nog op de knop gedrukt."
Nuchter
Zelf hield Singstra aan de klapper enkele gekneusde ribben over. Een zeer pijnlijke zaak. Ook zijn vrouw heeft last van een rib en liep allerlei blauwe plekken op. "Zij kan tenminste nog hoesten", grapt Singstra. "Dit zal gewoon moeten herstellen. En geestelijk: ach, ik ben een redelijk nuchter mens. Moeilijke momenten heb ik als iemand begint met: o wat erg, o wat zielig. Dat moet je bij mij niet doen, maar zolang de gesprekken normaal zijn, heb ik het prima onder controle."
De Singstra's blijven in Portugal zolang hun geplande vakantie duurt. "Het weer is hier beter dan in Nederland. De kwetsuren heb ik toch. In Nederland kom ik ook in de mallemolen terecht, dus we vonden dat we beter hier konden blijven. Zo kunnen we samen met andere mensen die het ook meegemaakt hebben ervaringen uitwisselen en 's avonds een hapje met elkaar eten. Hulp en bijstand zijn hier goed geregeld. Inmiddels wordt er ook wel weer wat gelachen. Wrange humor. Iemand zei: het busje komt zo. Dus zeg ik: nee, het busje valt zo. Ik denk dat dat ook de beste manier is om ermee om te gaan."
