Met pensioen: 'Ik ben niet zo bang voor dat zwarte gat'
WEESP - Het werkzame leven zit erop voor meester Klaas van basisschool De Triangel en juf Wil van peuterspeelzaal Het Zonnetje. De twee gaan deze week met pensioen. Beiden hebben honderden Weespertjes onder hun hoede gehad.
Meester Klaas Bootsma begon in 1974 als gymleraar op de Dr. Albert Plesmanschool aan de Singel. Na de diverse basisscholenfusies beëindigt hij zijn loopbaan ook op deze locatie door zijn laatste gymlessen te geven op De Triangel.
door Marieke van Veen
Andere pensionerende docenten hoor je wel eens klagen dat hun vak tegenwoordig veel te veel administratie bevat. "Van die over-georganiseerdheid heb ik als gymleraar gelukkig weinig last gehad. Het grootste verschil tussen toen en nu is dat ik toen meester Bootsma werd genoemd en nu meester Klaas, maar dat vind ik prima."
Een ander verschil is het bewegingspatroon. "We - volwassenen én kinderen - staren tegenwoordig veel te veel naar computer-, telefoon- en televisieschermen. Qua lichaamsbouw lijkt de mens nog steeds het meest op een aap. Ook wij zijn zoogdieren die veel beweging nodig hebben. Maar we bewegen helaas steeds minder."
Meester Klaas is zelf door 40 jaar gymles goed fit gebleven. Of moeten we zeggen: 'ondanks?'. "Dat hoor je namelijk ook wel eens anders. Flink wat gymnastiekdocenten stoppen voortijdig vanwege problemen met hun rug of gewrichten. Soms ook door stemproblemen, want jezelf verstaanbaar maken in een gymzaal vol lawaaiige kinderen eist ook zijn tol." Bootsma is van plan ook na zijn pensioen actief te blijven: "Fietsen, wandelen, zwemmen, voetballen, ik vind veel leuk."
Van muziek houdt hij eveneens, dus toen de kans zich voordeed om op De Triangel ook de muziekdocent te worden hoefde hij daar niet lang over na te denken. "Die combinatie gaf de laatste tien jaar van mijn loopbaan extra kleur." Als je geniet van je werk, zorgt met pensioen gaan vast voor dubbele gevoelens? "Er moet wel even een knop om ja. Maar ik ben niet zo bang voor dat zwarte gat hoor."
'De mens lijkt erg op een aap, maar we bewegen helaas steeds minder'
Aan de overkant, op het Van Houtenindustriepark, werd gisteren ook een afscheid gevierd. Juf Wil van peuterspeelzaal Het Zonnetje gaat na dertig jaar met pensioen. Na haar laatste ochtend was er een feest op het speelplein.
Wil Schulte: "Ik word 64. Ik vond dat het tijd werd om te stoppen. Maar in april kreeg ik het opeens Spaans benauwd. Doe ik hier wel goed aan? Ik ga de kindjes enorm missen." De huidige protocollen gaat Juf Wil een stuk minder missen. "Elk kind moet tegenwoordig geobserveerd worden en die bevindingen moeten vervolgens uitgebreid worden vastgelegd en doorgecommuniceerd. Ik vind dat te ver gaan. Een peuterjuf met haar passie en ervaring haalt kinderen met een achterstand er zonder die poespas ook wel uit. Ook Schulte is niet bang zich te gaan vervelen: "Ik ben jeugdouderling bij de kerk, zit in het bestuur van Stichting Circle4Life en hou van schilderen en tennissen."
