Lectori Salutem
Gegroet lezer, heil aan u, daar niet van, maar daar gaat deze column niet over. De mooiste etalage van Weesp zal verdwijnen en dat stemt mijn toch wat ouderwetse hart treurig. Antiquariaat Lectori Salutem uit de Slijkstraat gaat verder als webwinkel las ik. Wat ik, om dan toch in het jargon te blijven, een beetje een contradictio in terminis vind: zo'n antiquariaat biedt toch juist een tegenwicht aan het digitale tijdperk. De charme van het antiquariaat, dat in de Slijkstraat en overal ter wereld, vind ik juist dat je even kunt verdwijnen uit het heden en kunt snuffelen aan andere tijden.
Het antiquariaat heeft naar mijn mening de mooiste etalage van Weesp. Het is heel begrijpelijk dat hij verder gaat als webwinkel, wat helaas voor meer winkels zo is tegenwoordig, maar van álle winkels had ik nou juist het antiquariaat zo graag zo als 'echte' winkel gehouden. Alleen al om de geur. Ik ben een aantal keer binnen geweest - mijn Daan sleurt mij waar wij ook op vakantie zijn elk antiquariaat binnen dus waarom niet in je eigen woonplaats - en wat je nooit zult krijgen op het internet is de geur van een antiquariaat. De geur van een oud boek dat je opent. De wat gelige kleur van de bladzijden aanschouwen. Het knisperen van het papier van een oud affiche. Ja, ik ben in een melancholische stemming, waarde lezer.
Ik ken de meneer van het antiquariaat niet persoonlijk, maar ik wens hem heel veel succes met de webwinkel. Ik zal hem missen in mijn loopje door de Slijkstraat als ik wat boodschappen uit het centrum nodig heb. Nu ik erover nadenk is Lectori Salutem ook de enige etalage waar je even stil bij staat, omdat je simpelweg naar alle pracht in de etalage wilt kijken. Niet omdat je iets nodig hebt, niet omdat je kijkt of er iets in de aanbieding is in die etalage, nee: alleen maar om te kijken naar die leuke waslijn met oude affiches bijvoorbeeld. De winkel gaat pas weg als het pand verkocht is las ik en stiekem hoop ik dat hij nog heel lang blijft. Alle goeds, Lectori Salutem!