Passie
Het is donderdagavond. Terwijl ik bij Pondok Java sta te wachten op mijn eten, zie ik de eerste voorbereidingen voor de Verenigingenmarkt in gang. Het is net droog geworden. De scouting manoeuvreert een bootje tussen de natte, nog lege kraampjes. Binnen een uur zal het er heel anders uitzien. Dan zijn de kraampjes afgeladen met flyers, spandoeken en mensen die datgene waar zij warm voor lopen aan het publiek proberen over te brengen.
Ik vind het altijd bijzonder, mensen die enthousiast zijn over wat ze doen. Sommige hebben echt een passie, hun gezicht licht op als ze erover vertellen. Dat is heel mooi om te zien, alsof er ineens iets gaat schijnen. In een passie kun je opgaan. Het is alsof je jezelf even verliest, hoorde ik iemand zeggen. Ja, zoiets is het. Je valt weg in dat wat je aan het doen bent en tegelijkertijd ben je op dat moment meer aanwezig dan ooit. Volgt u me nog?
Misschien zijn dat wel die momenten waarop je voelt: ja, dit is wat ik moet doen. Of nog sterker: dit is waarvoor ik hier ben. Op aarde. Dat zijn nogal grote woorden. Want wat als je niet weet wat je doel in het leven is? Wat als je niet zo'n duidelijke passie hebt, maar wel zoekt naar zin en betekenis? Naar wat je met je leven moet doen?
"Follow your passion!", zag ik laatst op een tijdschrift. Dat zal goed bedoeld zijn, maar ineens je passie zoeken is vaak drie bruggen te ver. Waar moet je beginnen? Dat is niet altijd even duidelijk. Ik vond een mooie uitspraak van de schrijfster Elizabeth Gilbert: "Volg je nieuwsgierigheid." Passie is zeldzaam en misschien te groots, maar nieuwsgierigheid is meer alledaags en binnen handbereik. We kennen allemaal momenten waarop we ineens denken: hé, dat is interessant. Of die kriebel voelen in onze buik. Bekijk dat, volg die kleine momenten van nieuwsgierigheid, sla hun weg in. Vraag jezelf af: waarom vind ik dit interessant? En kijk waar het je heen leidt. Dan komen passie, betekenis en zin vanzelf.