Verrassingsvraag
In de Verenigde Staten wordt aan huisartsen wel gevraagd de 'verrassingsvraag' te stellen. De vraag is deze: Zou het mij verrassen als deze patiënt het komende jaar zou overlijden? Het lijkt erop dat huisartsen daar een redelijk goede kijk op hebben. Misschien geldt dat niet alleen voor huisartsen?
Wat het nut van zo'n vraag is? Het blijkt dat huisartsen met mensen die niet lang meer te leven hebben, onderwerpen kunnen bespreken die voor de patiënt(e) en de arts van betekenis zijn. Het begint natuurlijk met het spreken over doodgaan. Niet zomaar doodgaan. Je eigen doodgaan. Een beladen onderwerp, waar velen van ons een drempel ervaren. Zware kost? Misschien wel. Toch kan het spreken over je eigen sterven bevrijdend werken, opluchten.
Naast spreken over wat iemand nog wil en kan in de tijd die er nog is, kan de dokter met je overleggen wat deze zoal zou kunnen bieden aan verlichting van klachten.
Iets waar veel mensen waarde aan toekennen is afspraken maken rond het levenseinde. Het kan rust en duidelijkheid geven als je duidelijke afspraken maakt over de laatste periode van je leven. Vaak gaat het om op het oog eenvoudige vragen: Wil ik dat de dokter komt? Wil ik antibiotica? Wil ik met een ambulance naar het ziekenhuis? Wil ik naar een intensivecareafdeling? Wil ik kunstmatig gevoed worden? Zo zijn er nog veel andere vragen. In je eigen woorden kun je aangeven wat je wel of niet wil. Misschien is het verstandig je vragen en antwoorden te bespreken met je dokter. Geef je huisarts een kopie van wat je opschreef en zorg ervoor dat er een contactpersoon bekend is bij je arts. De afspraken rond je levenseinde zijn niet af te dwingen. Wel zullen artsen en verpleegkundigen de gemaakte afspraken in het algemeen zo veel mogelijk willen volgen. Wat je als patiënt wil is heel erg belangrijk. Laat het je dokter weten!
Als je het gevoel hebt dat je niet lang meer te leven hebt, kun je je dokter de 'verrassingsvraag' stellen. Misschien wel een heel goed idee?