'Ik ben niet van het bekeuren, ik praat liever'
WEESP - Het gezicht van de politie in Weesp neemt morgen afscheid. Ton Nieuwpoort (61 jaar) was sinds 1994 op het politiebureau in Weesp te vinden. Als wijkagent van het Centrum en Wijk Zuid is hij voor vele Weespers het aanspreekpunt. We lopen nog een keer met hem een rondje door de binnenstad voordat hij afzwaait. "Die spanning, die verandering die elke dag brengt, dat is mijn drijfveer."
We staan op de Slijkstraatbrug in het zonnetje te praten over Weesp als een man zich meldt. "Excuseert u mij, maar ik wilde even wat melden. Er staat al een tijdje een meneer tegenover de ING bank en het lijkt wel of hij de boel observeert. Misschien moet u even gaan kijken." Ton bedankt hem en we lopen rustig die kant op. "We gaan even aan de overkant lopen", zo zegt Ton op het Buitenveer. Het is geen vraag, het is geen bevel. Het is een constatering die je instinctief meteen opvolgt. "Dan hebben we beter zicht op de ING bank." Alleen een agent denkt aan zoiets. Er is overigens niks aan de hand. Ton loopt even naar binnen, constateert dat de boel rustig is en stelt voor weer terug te lopen. "Ik denk dat ik wel weet wie dat was. Geen problemen."
Het is misschien de glimlach, zijn lengte, wellicht de jeugdigheid die flonkert in zijn ogen. Maar Ton straalt een rust en natuurlijk overwicht uit die niet iedere agent gegeven zijn. Streng en vriendelijk tegelijk. "Ik weet niet eens meer wanneer ik de laatste bekeuring heb uitgeschreven. Boetes geven is niet mijn stijl. Praten werkt soms veel beter. Er zijn veel meer manieren om iemand terecht te wijzen. Ik waarschuw veel liever. Maar er is wel een grens. Ik waarschuw altijd twee keer. Bij de derde keer heb je de bekeuring te pakken. Ik mag dan slecht in namen zijn, maar gezichten onthouden kan ik als de beste."
Ton Nieuwpoort begon zijn carrière bij de marechaussee, daarna volgde de politie. Eerst in het roerige Amsterdam en later in Hilversum. In 1994 kwam hij naar Weesp waar hij later wachtcommandant op het bureau aan de Hoogstraat zou worden. Vergeleken met zijn eerdere werk in Amsterdam en Hilversum was Weesp natuurlijk klein, maar dat maakt niet uit, zo zegt hij. "Het werk blijft in de basis hetzelfde. In Amsterdam gebeurde natuurlijk veel en veel meer, maar er waren ook veel meer agenten op de been."
Wat is de heftigste melding die je ooit hebt gehad? "Ik weet het nog precies. Dat was nog in mijn tijd in Hilversum. In 1988, een donderdagavond, om twee minuten over acht brak er brand uit in Chinees restaurant Boeddha. Ik was samen met een andere agent als eerste ter plaatse. De vlammen sloegen eruit. Er zaten mensen vast, maar we konden niets meer doen. Even, het leken 3 of 4 minuten voor mijn gevoel, wist ik niet wat ik moest doen. Dat gevoel heb ik ook nooit meer gehad daarna. In werkelijkheid was het natuurlijk veel korter en dan ga je handelen. Handelen zoals je moet doen." Uiteindelijk kwamen er bij die brand drie mensen om die vastzaten in het restaurant. "Dat is de enige keer geweest dat ik mijn vrouw 's nachts wakker heb gemaakt om over een melding te praten. Mijn emoties zaten zo hoog. Ik moest mijn verhaal toen gewoon kwijt."
Een vrouw meldt zich en het gesprek stokt. Zij komt afscheid nemen van Ton. "We gaan u missen", zegt ze. Ton glimlacht en bedankt haar. "Ik vind het fijn dat mensen tegen me zeggen dat ze me gaan missen; dat betekent volgens mij dat ik het goed heb gedaan."
We lopen in de Middenstraat. "Mijn favoriete straat. Ik vind het hier zo mooi en het is hier zo gezellig. De sociale cohesie is hier enorm. Dat vind ik fijn. Het is een beetje zoals vroeger, gezellig met mensen voor de deuren." De Middenstraat loopt hij elke werkdag wel een keer. Vaste prik. En dan op dinsdags naar de markt en dan via de Slijkstraat naar de Slijkstraatbrug. Daar staat hij altijd. "Expres, dat plekje heb ik van de oude wijkagent Kloosterman overgenomen. Vanaf dit punt overzie je de Slijkstraat, Nieuwstad en Binnenveer. Ik hoop dat mijn opvolgster, Angela Vos, hier ook gaat staan. Mensen weten je hier te vinden."
Ja, die Slijkstraat. Moet de politie optreden tegen mensen die fietsen, wordt er gevraagd? "We sommeren de mensen af te stappen en wijzen ze op het feit dat zij fietsen in een voetgangersgebied en de gevaren daarvan. Met een ambtenaar van de gemeente heb ik het probleem fietsen in de Slijkstraat een jaar of twee geleden besproken. Ik heb hem toen gevraagd of het niet mogelijk is om het eenrichtingsverbod op de Achteromstraat vanaf de Slijkstraatburg op te heffen voor fietsers, zodat de fietsers vanaf de Slijkstraat richting de Hoogstraat kunnen fietsen. Veel fietsers doen dit overigens al. Als je dit formeel maakt, maken mogelijk meer fietsers gebruik van de Achteromstraat. Volgens de ambtenaar van de gemeente zou dit tot aanrijdingen kunnen leiden omdat het onoverzichtelijk is bij de kruising met de Hoogstraat. Zover ik weet heeft zich daar nog nooit een aanrijding voorgedaan. Maar goed, ik kan slechts een advies gegeven. De gemeente bepaalt."
De sinterklaasintocht is voor Ton zijn jaarlijkse hoogtepunt. "Ik vind dat zo speciaal. De intocht is uniek. Het is niet verwonderlijk dat het elk jaar zo druk is. Het is zo bijzonder met al die kinderen rond de Kom. Waar zie je dat? Het plaatje is compleet en daar kan ik echt waanzinnig van genieten. De mooiste intocht vond ik die van twee jaar geleden toen de kinderen ook op de kade langs de Achteromstraat konden staan. Toen stonden overal mensen te genieten. Ik heb me altijd afgevraagd waarom Weesp nog nooit het decor voor de landelijke tv-intocht is geweest? Ik kom zeker terug naar Weesp om met mijn kleinkinderen naar de intocht te kijken."
Ook het werk met het interventieteam is voor hem een hoogtepunt geweest. "Enkele jaren geleden gingen wij langs bedrijven in Weesp in samenwerking met andere instanties zoals de Douane, de Belastingdienst en het UWV. Dat schakelen tussen instanties vond ik enorm leuk om te doen. Dat we dan vervolgens een complete 'jointfabriek' vonden bij een inval in een bedrijf was een enorme kick. Dan zit je thuis nog wel na te genieten. Weesp is voor mij heel bijzonder", zo besluit Ton. "Ik heb op vele plekken gewerkt, maar werken op het politiebureau in Weesp is uniek. De sfeer is hier altijd zo waanzinnig goed. Dat heb ik nergens anders meegemaakt. Er wordt veel gelachen, de collegialiteit is enorm en we hebben onderling enorm goede grappen uitgehaald. Ik ben blij dat ik in Weesp mijn carrière mag afsluiten."
Twee uur na dit interview treffen we Ton onverwachts weer, bij een zwaar ongeluk op de Verlengde Rijnkade. Hij staat het verkeer in goede banen te leiden. "Dat bedoel ik nou. Het werk is erg afwisselend. Soms lopen dingen heel anders dan dat je 's ochtends denkt."