'Die mensen zijn onzeker en vooral heel erg moe'
WEESP – Toen het Leger des Heils vrijwilligers opriep om noodhulp te bieden aan 115 vluchtelingen in een sporthal in Laren, meldde Weesper Leger des Heilsoldaat Maureen Timmer zich direct aan. "Ik zocht al langer naar een manier om te kunnen helpen, nu kon ik wat doen."
door Ruth van Kessel
Dus meldde Maureen zich dinsdagavond 29 september aan de poort van de Larense Klaas Bouthal. Buiten fietsten een paar kinderen onwennig rondjes op de parkeerplaats, binnen trof Maureen ze knutselend aan tafels of rennend door de hal. Mensen, voornamelijk gezinnen van Syrische afkomst, zaten op stoelen naast de bedden, die in lange rijen in de sporthal stonden. Door bedden op de kant te zetten probeerden gezinnen toch iets van een 'eigen' plekje te creëren. Een plek waarvan ook nu weer niet duidelijk was wanneer ze die weer zouden moeten verlaten. Later bleek dat hun vertrek uit Laren gepland stond voor zaterdag 4 oktober. Opnieuw een verhuizing voor de groep naar een tijdelijke opvang. Deze keer in Kortenhoef, weer in een sporthal. Weer slapen in een bed in een rij. Hoelang mogen ze hier blijven? Vooralsnog tot 12 oktober, en dan?
Je hebt dinsdag en vrijdag noodhulp geboden. Wat kon je doen?
"Als vrijwilliger van het Leger des Heils was ik ingedeeld bij de koffie en thee en verder was ik net als alle vrijwilligers bezig met het creëren van een goede sfeer in de opvang. Mensen op hun gemak stellen, begrip hebben voor hun situatie, een luisterend oor bieden, spelen met de kinderen en ook het uitwisselen van taal. Ik leerde ze een paar Nederlandse woorden en zij leerden mij een beetje hun taal. Het ging natuurlijk vooral om het contact."
Merkte je dat toen je een tweede avond kwam helpen?
"Mensen begroetten mij verheugd toen ze me vrijdag weer terugzagen. Die herkenning is fijn, het zien van vaste gezichten biedt mensen houvast. Van een jongetje waarmee ik dinsdag had gespeeld kreeg ik een vrolijke 'high five', dat raakte me. Vanuit mijn opleiding Sociaal Pedagogische Hulpverlening weet ik hoe belangrijk die vastheid van bekende gezichten is, zeker bij mensen die getraumatiseerd zijn."
Wat klopt er van de verhalen over onrust in de noodopvang?
"Die zullen vast waar zijn, maar in deze groep in Laren speelde dat absoluut niet. De mensen waren dankbaar voor de aandacht van vrijwilligers en de hulp die ze kregen. Wel was er teleurstelling over de communicatie en de onzekerheid over de toekomst. Mensen weten niet waar ze aan toe zijn en zeker als iemand geen Engels spreekt kan hij of zij overvallen worden door weer een plotselinge verhuizing. Ook de beveiliging vertelde dat zij deze groep opvallend rustig vonden. Mensen zijn wel onzeker en kijken reikhalzend uit naar een veilige toekomst voor zichzelf en hun kinderen. Waar dat dan ook is."
'Het terugzien van bekende gezichten biedt mensen houvast'
Heb je met vluchtelingen gesproken over wat ze hebben meegemaakt?
"Mensen lieten wel foto's zien, maar ik ben er niet op ingegaan. Dat kwam op dat moment niet in me op: ik wilde vooral voor een prettige sfeer zorgen en ze laten voelen dat ze welkom zijn."
Wat heeft vooral veel indruk gemaakt?
"Toen ik een gezin met vijf kinderen voor korte tijd ontlastte door met hun zoontje van twee jaar te gaan wandelen, hebben ze mij later wel tien keer bedankt. Zo dankbaar waren ze voor dat korte moment van rust dat ik hun op deze manier bood. Dan zie je hoe overbelast deze mensen zijn. Je kunt echt wat betekenen. Als ze in Kortenhoef ook vrijwilligers nodig hebben, ga ik weer."
