Erna Rijken is al 25 jaar een tweede moeder
WEESP – Haar eigen zoon Menno was net een jaar toen Erna Rijken-Bisschop besloot een buurvrouw uit de brand te helpen door op haar kindje te passen: haar eerste stap in kinderopvang aan huis. Nu, 25 jaar later, doet de Weespse dat nog steeds met veel plezier: "Ik geniet nog steeds elke dag van de ongedwongenheid van mijn oppaskinderen, ze zijn zo oprecht."
door Ruth van Kessel
Midden in de kamer ligt een groot kleed. Langs de kant staan kratten met duplo en als pronkstuk staat er een groot kralenraam, door Erna een paar weken geleden op de kop getikt bij de Kringloper. Op het kleed spelen Sebastian, Anky, Roos en Evy zoet met elkaar. Ze hebben lol, bouwen een kasteel en ineens is Sebastian een vliegtuig. De meiden rennen achter hem aan. Nee, niet rennen in huis, waarschuwt Erna rustig. De kinderen reageren meteen. Trots toont Evy haar nieuwe kleren: een maillot en T-shirt van de film 'Frozen'. Erna lacht haar toe: "Het is toch prachtig als een kind blij is?"
25 jaar kinderen, verveelt het niet?
"Zolang ik me kan herinneren sjouwde ik al met kinderen rond: vanaf mijn 12de als oppas, als speelmaatje voor een buurmeisje met een gebroken been en vanaf mijn 17de op een peuterspeelzaal in Amsterdam. Ik ben altijd gericht op kinderen geweest."
Dus vang je al 25 jaar kinderen op aan huis?
"Toen ik in 1977 met Gerard trouwde kwamen we vanuit Amsterdam in Weesp terecht. Ik heb nog even bij een bank gewerkt, maar dat bleek niets voor mij. In 1989 kregen we onze enige zoon Menno: ik koos ervoor om het eerste jaar bij hem te blijven. Toen mijn buurvrouw mij een jaar later vroeg of ik haar zoon kon opvangen heb ik meteen ja gezegd. Leuk voor Menno, leuk voor het kind en leuk voor mij. Vanaf toen is het gaan rollen en kwamen er als vanzelf steeds meer kinderen. In de beginjaren deed ik alles zelf en toen de regels rondom de kinderopvangtoeslag in 2006 steeds strenger werden, ben ik gaan werken met een gastouderbureau."
Het is een bekend beeld in Weesp: een vrij lange Erna achter een buggy, drie of vier kinderen gezellig babbelend naast haar. Erna: "Ik neem ze overal mee naartoe. In een winkel zoals De Bloemenmand dat vol glaswerk staat, zeg ik gewoon tegen ze: nergens aankomen hè en dat doen ze dan ook niet. Echt waar! Als je maar duidelijk bent luistert een kind altijd. Die boodschap breng ik ook met plezier aan de ouders over!"
Zijn ouders veranderd?
"Ouders zijn vooral drukker dan vroeger en lijken minder tijd te willen vrijmaken voor hun kind. Ik denk wel eens dat ze te veel willen. Vooral op het schoolplein zie ik dat gebeuren. Zo jammer, geniet toch van je kind, zeker als ze zo klein zijn. Als ik de vraag krijg: mag mijn kind vijf dagen bij jou, dan zeg ik: sorry, je had een hond moeten nemen. Bij mij komt een kind maximaal drie dagen per week, dat vind ik echt genoeg."
Voor veel kinderen ben of was je een tweede moeder?
"Sommige kinderen blijven hier na hun vierde nog komen voor naschoolse opvang, sommige zijn hier wel twaalf jaar. Dan bouw je wel een band op. Ik maak mee dat er zelfs in het weekend wordt aangebeld: "Mag Chris buiten komen spelen?" Dan lach ik: "Sorry jongens, maar Chris woont hier niet."
'Ik denk wel eens dat ouders tegenwoordig
te veel willen'