Imagine
Stefan: "Heb je m'n lootje nog gekregen?"
Jan: "Ja!"
Stefan: "In orde?"
Jan: "Yep"
Stefan: "Dus je hebt niet jezelf?"
Jan: "Nee."
Stefan: "Dan zien we elkaar 5 december… Leuk! Pakjesavond met z'n tweeën. Spannend! Met gedicht, hoeft geen surprise en niet meer dan 15 euro."
Jan: "Oké."
Stefan: "Ik heb m'n gedicht trouwens zo goed als af.
De Sint vroeg: is Jan al winterklaar? Maar Jan heeft niks met de romantiek van dikke vlokken sneeuw in de lucht, schaatsen op de Vecht, een vredig verstild Weesp onder een witte deken, ijsbloemen op de ramen en het zachte geruis van knisperend sneeuw onder zijn laarzen. Nee, in het hoofd van Jan spookt het ongenoegen van alle dag."
Jan: "Mooi, maar hoeft het gedicht niet te rijmen?"
Stefan: "Nee, dat hoeft nier meer tegenwoordig."
Jan: "En wat bedoel je met het leed van alledag?"
Stefan: "Wacht, het gaat nog verder:
Jan hoort stemmen 's nachts terwijl de wind waait door de bomen, stemmen van wezens achter de schermen die al maanden praten over de toestand aan de Achtergracht. Onbekende murmelende types spoken door zijn hoofd, geen yoga of klankschaalconcerten kunnen hem bedaren… Wie zijn het toch die al maanden achter die schermen verscholen, de winkelende Weesper laten dolen."
Jan: "Dat laatste rijmt wel…"
Stefan: "Nou ja, het gedicht is nog niet helemaal klaar. En jij? Heb jij al een gedicht voor mij?"
Jan: "Ik wou het qua thema wat breder trekken... Ik wil jou en mij een sprankje hoop bieden zo tegen het eind van het jaar. Misschien wel tegen beter weten in, maar het rijmt wel:
Imagine there's no heaven,
it's easy if you try,
no hell below us,
above us only sky...."
Stefan: "Mooi……!"
Jan: "Het is natuurlijk nog niet af..."
Stefan: "Het is nooit af, hou vol Jan, ik zie je op pakjesavond."
Jan: "Hou vol!"