Liever iets doen dan gefrustreerd toekijken
WEESP – De een denkt het, maar de ander doet het. Tot die laatste categorie behoort Suzanne den Hollander: na het zien van de foto van de aangespoelde peuter op het strand in Turkije kwam zij in actie. Sindsdien helpt de Weespse gestrande vluchtelingen op station Amsterdam Centraal die de nacht in een noodopvang moeten doorbrengen voordat zij de volgende dag door kunnen reizen naar het AZC in Ter Apel. Zelfs tijdens de feestdagen kunnen ze op haar rekenen.
door Ruth van Kessel
"Bij het zien van die foto van dat dode jongetje in de branding knapte er iets in me. Alsof ik ineens besefte wat er gebeurde in de wereld. Ik heb er enorm om gehuild." Aan het woord is Suzanne den Hollander: 39 jaar, moeder van twee jonge kinderen, projectmanager bij een uitgeverij in Amsterdam en sinds 2011 woonachtig in Weesp. Ze komt net uit haar werk en omdat het bij haar thuis spitsuur is vindt dit gesprek plaats in La Ruelle en zorgt haar man August voor het thuisfront. Suzanne gebaart veel met haar handen, soms zichtbaar geroerd om wat ze ziet en meemaakt tijdens haar werk als vrijwilliger. Bevlogen. Suzanne: "Hoe zou ik niets kunnen doen? Het feit dat ik nu iets kan betekenen voor deze mensen geeft mij meer energie dan gefrustreerd toekijken."
Je was niet de enige die ondersteboven was van die foto?
"Het beeld raakte blijkbaar iedereen. Naast uitingen van medeleven kwam ook al snel de discussie los dat deze foto in scène was gezet, dat het ging om gelukszoekers. Vanaf dat moment ben ik me in het nieuws gaan verdiepen: wat zijn de feiten? Wat gebeurt er in de wereld? Ik kon niet anders dan in actie komen."
Hoe kwam je bij deze nachtopvang naast Amsterdam Centraal?
"Eerst wilde ik met de Stichting Bootvluchtelingen waarvoor Weesp in Actie geld voor dekens heeft ingezameld, naar Lesbos. Niet helemaal reëel in combinatie met een gezin. Door te googelen vond ik de Stichting Regenboog Groep, die voorziet in bed-, bad- en broodvoorzieningen voor daklozen. De BBB naast Amsterdam CS vangt daklozen op tot 20.00 uur, daarna hebben ze de ruimte beschikbaar gesteld voor vluchtelingen die 's avonds niet door kunnen reizen naar het AZC in Ter Apel. Ze konden mijn hulp goed gebruiken."
Hoe zijn die mensen eraan toe?
"Door een speciaal vrijwilligersteam worden gestrande vluchtelingen naar onze opvang gebracht. Mensen vinden bij ons een bed, eten, schone kleding en een douche. Voor sommigen is het de eerste douche in drie weken, met al die tijd dezelfde kleding aan. De een gaat zich direct wassen, maar anderen zijn zo moe dat ze direct op het veldbed neerploffen. Eigenlijk hebben ze geen idee op welk punt van hun reis ze zijn aangeland. Wifi is ook heel belangrijk, mensen zochten meteen contact met de achterblijvers. Heel fijn vonden ze het ook dat ze via een Arabische tolk hun verhaal konden doen."
'Na mijn dienst in de trein naar huis heb ik hard gehuild'
Wat doet het met je?
"Heel bewust parkeer je op zo'n avond je medeleven en probeer je alleen maar liefdevol te handdelen. Een vriendelijk woord doet al zoveel. Toen ik na mijn eerste dienst met de laatste trein naar huis ging heb ik gehuild. Het is zo heftig wat deze mensen allemaal hebben meegemaakt. Klopt het wel dat ik nu in mijn luxe bed lig en mijn dagelijkse luxe leventje leid? Deze mensen hebben echt alles achtergelaten. Ik heb nu twee diensten gedaan, de volgende is met kerst en dan weer op nieuwjaarsdag. Maar daarnaast wilde ik meer doen."
Zoals?
"Bij de opvang greep ik mis voor zeep, shampoo en andere verzorgingsproducten. Ik deelde dit op Facebook en opende een apart rekeningnummer. In no time stond er 400 euro op, waar ik al die praktische zaken van kon kopen. Dat is toch geweldig! Vervolgens trok ik de stoute schoenen aan en heb ik bij Bijvoet Sport gevraagd of ze me voor een zacht prijsje konden helpen aan sporttassen. Hans van der Pouw werkte meteen mee. De vluchtelingen zijn ontzettend blij dat ze eindelijk iets hebben om hun schamele bezittingen fatsoenlijk in mee te kunnen nemen."
Niet aarzelen, maar in actie komen?
"Daar lijkt het wel op. Voor de Stichting Bootvluchtelingen doe ik inmiddels de screening van vrijwilligers voor Lesbos. Via een vriendin hoorde ik van de schrijnende situatie in illegale tentenkampen in Jordanië, waar 1 miljoen mensen worden opgevangen. We hebben het probleem in kaart gebracht, fondsen gevonden en nu gaan er voor 10.000 euro hygiënepakketten die kant op."
En je bent betrokken bij de opvang van vluchtelingen in Amsterdam-Zuidoost?
"Toen ik daar voor Marjan van der Meer, die daar een sinterklaasfeest organiseerde, een voetbaltafel afleverde, schrok ik me rot van wat ik aantrof. In een kantoorpand aan de Haaksbergerweg worden sinds september 560 mensen opgevangen. Ze hebben een dak boven het hoofd, maar douchen moeten ze buiten in een tent en een kookgelegenheid is er niet. De mensen zijn veilig, maar daar houdt het ook mee op. Tijdens het kerstdiner van mijn werk hield ik een speech waarin ik vertelde dat het er ontbreekt aan simpele middelen als paracetamol en pleisters. Met de donaties van mijn collega's en directeur kan er nu een huisapotheek worden ingericht. Mijn conclusie is: als je graag iets wilt, doe het gewoon. En dan lukt het."
Waar haal je de energie vandaan?
"Sommige vriendinnen maken zich zorgen om me, vinden dat ik er te veel mee bezig ben. Onzin: zodra je geen televisie meer kijkt heb je een halve dag extra aan tijd! Mijn man staat achter me. Heel bijzonder is het dat ik nu zo veel betrokken mensen ontmoet: dan is de wereld eigenlijk toch weer mooier dan je denkt."
