Roos heeft duidelijkheid:
Zwarte Jopie stierf in Canada
WEESP - Roos van Rheenen van der Laak uit Bergen op Zoom deed in januari 2008 een oproep in het WeesperNieuws. Ze was op zoek naar haar biologische ouders die in Weesp zouden hebben gewoond. Aan alle valse hoop is vorige week een einde gekomen. Het Landelijk Bureau Vermiste Personen stond dinsdag op de stoep om te vertellen dat Roos' moeder is gevonden, maar niet meer leeft.
door Marieke van Veen
Het WeesperNieuws kwam met Roos in contact na een uitzending van het inmiddels gestopte televisieprogramma 'TROS Vermist'. Daarin gingen Jaap Jongbloed en zijn team op zoek naar vermiste personen. Ook oude onopgeloste vermissingen werden behandeld, waaronder de zoektocht van Roos.
Vancouver Island
Wie en waar haar vader is weet Roos nog steeds niet, maar ze heeft nu wel duidelijkheid over het lot van haar moeder Johanna Atalia Gersina de Haas, als prostituee beter bekend onder de bijnaam Zwarte Jopie. Zij blijkt op 12 september 2010 een natuurlijke dood te zijn gestorven op Vancouver Island in Canada.
"Ik ben er kapot van", laat Roos (58) weten. "Ik heb altijd de hoop gehouden dat ik mijn moeder ooit nog eens zou weerzien. Natuurlijk wist ik ook wel dat de jaren gingen tellen, maar de mensen in haar familie worden doorgaans zeer oud, dus daar klampte ik me aan vast."
Baby Roosje
Na haar scheiding van Pertus Blommaert verhuisde de in 1936 geboren Johanna Atalia Gersina de Haas van Weesp naar Amsterdam. Daar ging ze onder de naam Zwarte Jopie in de Rosse Buurt werken als dame van lichte zeden. Ze raakte zwanger en beviel in 1957 van baby Roosje.
Jopie kon de zorg voor Roosje niet aan en gaf haar weg in een café
Johanna kon de zorg voor haar kind niet aan en gaf Roosje drie weken later weg aan een echtpaar. Deze 'adoptie' vond plaats in een café op de Zeedijk. Na de geboorte werkte Johanna nog een paar jaar als Zwarte Jopie op de Wallen, tot ze in 1960 met een militair mee naar Duitsland ging.
Alleen een foto
Met Roos ging het ondertussen niet goed. Ze voelde zich als onecht kind niet geaccepteerd en was een boos en dwars kind. Toen Jopie op een dag plotseling voor de deur stond, wees de opstandige tiener haar moeder de deur. Had ze haar die dag maar binnengelaten, want het enige wat Roos vandaag de dag nog van haar moeder heeft is een zwart-witfoto. Na ruim 40 jaar zoeken had ze zo'n verlangen naar iets tastbaars.
Roos: "De informatie van het Landelijk Bureau Vermiste Personen komt van de Canadese autoriteiten en trek ik niet in twijfel, maar tegelijkertijd heb ik erg behoefte aan hard bewijs: een graf, een overlijdensakte, dat soort dingen. Zodra het kan ga ik met mijn man naar Vancouver Island, maar voorlopig niet, want ik ben herstellende van een operatie."
Waar te beginnen?
En als zou ze kunnen gaan, dan nog heeft Roos geen idee waar ze zou moeten beginnen: "De informatie van de Canadese politie is verder vrij summier. Ik weet niet op welke begraafplaats ze ligt, ik heb geen laatste adres, niks. Het enige dat ik weet is dat ze in 1976 naar Canada is verhuisd. Ze is daar getrouwd en gescheiden en later weer getrouwd. Die huwelijken zijn kinderloos gebleven en haar laatste echtgenoot is al vrij snel na hun trouwen overleden."
Voorheen kreeg Roos hulp van het team van TROS Vermist, maar dit tv-programma is dus gestopt. In de hoop meer concrete informatie boven water te halen, heeft Roos nog wel een mail gestuurd aan de redactie van het programma, die tot een paar maanden terug een hulplijn operationeel hield. "Misschien dat zij me toch nog willen helpen. Zij weten precies hoe je zoiets aan moet pakken."
Vader
In het interview met het WeesperNieuws in 2008 liet Roos weten dat ze ook op zoek was naar haar biologische vader. Binnen dat onderzoek kwamen diverse namen bovendrijven, onder meer van een voddenboer uit Weesp, maar die sporen liepen steeds dood. "Als iemand meer weet, dan hoor ik dat nog steeds graag, maar om eerlijk te zijn is het altijd belangrijker voor me geweest om mijn moeder te vinden. Van haar wilde ik weten waarom ze mij in de steek heeft gelaten. Dat ik nooit antwoorden zal krijgen, doet me vreselijk veel verdriet."
