Rebel Rebel
Het is meer dan een week geleden dat David Bowie overleed. Hij bleek al langere tijd ernstig ziek. Sindsdien loop ik rond met zijn liedjes in mijn hoofd en bekijk ik oude interviews. Ik vond het een ongelofelijke charmante en intrigerende persoon.
Het zou heel goed kunnen dat Bowie ooit in Weesp heeft rondgelopen. In 1974 verbleef hij namelijk enkele weken in Nederhorst den Berg om in alle rust muziek op te nemen. Wellicht heeft hij ook ons stadje even aan gedaan, wie zal het zeggen?
Uit deze periode ontstond 'Rebel Rebel'. Het is een lied waarin we flarden van het uitgaansleven tegenkomen. Als we goed naar de tekst luisteren is het (ook) een nummer over acceptatie. Zo begint het lied: You've got your mother in a whirl. She's not sure if you're a boy or a girl. (vrij vertaald: Je moeder is in verwarring, ze is niet zeker of je nou een jongen of een meisje bent). Wie Bowie een beetje kent, weet dat hij zelf vaak op die verwarrende grenslijnen opereerde. Hij zocht ze bewust op. Man/vrouw, homo/hetero, leven/dood: vaak liep alles bij Bowie door elkaar. Zijn belangrijkste boodschap, denk ik, was dat dingen niet gedefinieerd hóeven te worden. De labels die mensen hebben bedacht, zijn niet belangrijk. Het belangrijkste is dat je jezelf wordt.
Op zondag begint een dienst in de kerk na een eerste lied met iets dat we een 'drempelgebed' noemen. Het is een moment waarop er aandacht wordt gegeven aan even binnenkomen: je komt van buiten, hebt je misschien gehaast, je hoofd nog vol gedachten. Dit is ook het moment waarop ik als voorganger de wens uitspreek dat je hier mag zijn zoals je bent, met je eigen vragen, met je eigen twijfels.
De ervaring van jezelf mogen zijn, blijkt helaas niet zo heel vaak voor te komen. Vaak is er de angst dat mensen (in je familie, op je werk, in de kerk, in je vriendenkring, vul maar aan...) uiteindelijk geen ruimte hebben voor wat je echt voelt of denkt of bent. Daarom is het goed dat we het werk blijven draaien van mensen zoals Bowie, die bewust morrelden aan vooringenomen ideeën en opvattingen en daarmee grenzen diffuser maakten. Daarom blijf ik het bidden, zodat er een moment kan zijn - al is het maar voor één persoon - om op een zondagochtend te voelen: ik kan zijn wie ik ben.