'De lol in dit vak overdragen
is het mooiste wat er is'
WEESP - Het WeesperNieuws bestaat 25 jaar en gaat op deze plek op zoek naar verhalen waarin het getal 25 een centrale rol inneemt. Deze week het huisartsenechtpaar Ser van Gaalen en Hanneke Lesterhuis. Na vijf jaar in Zambia te hebben gewoond, settelden zij zich in 1991 als huisarts in Weesp.
door Marieke van Veen
Om hun 25-jarig jubileum als huisarts te vieren namen Ser en Hanneke onlangs al hun (oud-)werknemers en (oud-)leerlingen mee op een high tea. Hanneke: "Bij het opstellen van de gastenlijst kwam het besef hoe wij ons de afgelopen 25 jaar ontvouwd hebben. We begonnen met een kleine praktijk met één assistente en inmiddels bestaat ons team uit zeven personen en hebben we als huisartsopleider al vele coassistenten en huisartsen-in-opleiding begeleid."
Dynamiek
"Het is voor mij ook de dynamiek die ervoor zorgt dat dit vak zo boeiend blijft", vindt Ser. "25 jaar lang alleen maar van achter hetzelfde bureau patiënten ontvangen, zou mij te weinig voldoening geven. Onze werkzaamheden hebben zich heel breed ontwikkeld: huisarts zijn, een praktijk runnen, jonge collega's klaarstomen voor de praktijk, meedraaien in de weekend- en avonddiensten van de regionale huisartsenpost, nascholing en nog veel meer. Ik vind het allemaal leuk, maar het allermooiste vind ik het overdragen van de lol in dit vak."
Zambia
Hanneke en Ser leerden elkaar kennen bij een studentenvereniging in Amsterdam. Met hun ideeën over de toekomst zaten ze al snel op één lijn: een gezin stichten, wat van de wereld zien, dan de verkorte huisartsenopleiding met als eindbestemming een eigen praktijk in een fijne plaats. In die volgorde. Toen hun oudste kind geboren was, werd Ser als tropenarts uitgezonden naar Afrika. Het jonge gezin vestigde zich voor vijf jaar in Zambia om daar te gaan werken. Spannend met zo'n jong kind? Helemaal niet, zeggen ze. "Als kind opgroeien in Afrika is prachtig, dat hadden we al gehoord van andere artsen die ons voor waren gegaan. De natuur, de vrijheid. En we hebben ons natuurlijk goed laten voorlichten", verklaart Hanneke. In Zambia kregen Ser en Hanneke een tweede dochter. In 1995 werd hun derde kind, een zoon geboren.
Baby in Afrika
Toch moet ze toegeven dat haar tweede zwangerschap - in Zambia! - best spannend was. "De begeleiding van zwangerschappen en geboortes daar kun je niet vergelijken met hoe het hier geregeld is. Ik heb geen echo gehad, niks." Ser, die voorafgaand aan zijn werk als tropenarts nog een jaar heeft gewerkt als verloskunde/gynaecologie-assistent, blikt terug: "Ik heb Hanneke begeleid tijdens de zwangerschap en ook de geboorte van onze dochter hebben we met zijn tweetjes gedaan. Erg mooi, maar toen we later terug waren in Nederland en kind nummer drie zich aandiende, hebben we de begeleiding weer 'uitbesteed'."
'Onze middelste is in Zambia geboren. Ser deed de begeleiding'
Eerste hulp
Terug in Nederland volgden Ser en Hanneke een verkorte opleiding tot huisarts. Ser: "Wij waren de laatste lichting die de verkorte eenjarige opleiding konden doen, tegenwoordig duurt deze specialisatie drie jaar. In 1991 vestigden wij ons als huisarts in Weesp, aan de Zeeburgstraat. Wij konden de praktijk van dokter Blees overnemen. Weesp was voor ons een heel bewuste keuze. We wilden werken in een plaats zonder ziekenhuis, zodat patiënten ook bij ons zouden aankloppen voor eerste hulp. De ervaring leert namelijk dat als mensen in de buurt van een ziekenhuis wonen, ze met een open wond, een gebroken vinger en dergelijke naar de spoedeisende hulp rijden. Terwijl wij als huisarts deze mensen ook heel goed kunnen helpen. En om eerlijk te zijn: ik vind kleine chirurgische ingrepen gewoon heel erg leuk om te doen."
Alzheimer Café
Naast het samen runnen van hun praktijk doen beide artsen er ook nog van alles naast. Ser is actief binnen de nascholing van huisartsen, onderhoudt voor Weesp de contacten met Tergooiziekenhuizen en is als huisartsopleider verbonden aan de Vrije Universiteit. Hanneke is actief binnen het Nederlandse Huisartsen Genootschap, is ook huisartsopleider en was in 2008 een van de oprichters van het Alzheimer Café in Weesp. Beiden zijn voortdurend op zoek naar verdieping van hun vak, vanuit hun eigen interesses maar soms ook uit noodzaak vanwege veranderingen binnen de zorg en/of de maatschappij. Hanneke: "De overheid wil ouderen zo lang mogelijk thuis laten wonen. En mensen zelf willen steeds vaker thuis sterven. Dit soort ontwikkelingen maakt ons werk gecompliceerder, maar we moeten er wel in meebewegen."
Onmisbare radertjes
De twee dokters zijn hun werk nog lang niet zat. Hanneke: "Het grote voordeel van al 25 jaar huisarts zijn in een kleine stad als Weesp is dat je je patiënten echt kent. Bij belangrijke momenten in hun leven sta je naast ze en probeer je ze zo goed mogelijk te helpen. Ook de fijne samenwerking binnen ons team is heel belangrijk voor ons. De huisartsen, de praktijkondersteuners, de assistentes: iedereen heeft zijn eigen verantwoordelijkheid en is een onmisbaar radertje in het geheel."