Weesper enclave
op de Weissensee
WEESP - Een groep van 17 schaatsers van STG Viking heeft afgelopen weekend meegedaan aan de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee. Ook opvallend was dat er veel jonge schaatsers mee waren.
door Sjoerd Stoop
De tieners Joas en Tessa van der Linden, Lieselot Buurman, Tirza van Rooij, Anouk de Graaf en Jeroen Dolman stonden aan de start. Het afgelopen jaar hebben ze veel geoefend voor de deelname aan de lange monstertocht. "Het was wel heel erg zwaar, maar de meesten van ons hebben het wel gehaald. Alleen Joas moest eerder afstappen na een val, maar heeft toch nog 160 kilometer geschaatst. Heel erg knap", reageren ze trots.
"Elke schaatser droomt er toch van om mee te doen aan de Elfstedentocht en daarom bedachten we om mee te gaan doen aan de Alternatieve Elfstedentocht. Een jaar geleden mochten we van onze coach zelf bedenken wat ons schaatsdoel zou worden. We vonden allemaal wel dat meedoen aan deze tocht wel een te gek avontuur zou worden. Van het een kwam het ander."
Hoe zwaar was het?
"Ontzettend. Dat komt vooral omdat je heel erg goed moet opletten. Als we oefenen staan we gewoon op een superstrakke schaatsbaan. Dan kun je gewoon zonder zorgen lekker schaatsen. Nu moet je je heel erg concentreren, vooral door de vele scheuren in het ijs. Als je even slecht oplet, dan val je door zo'n scheur hard op de grond. Daar komt nog eens bovenop dat je elf uur lang achter elkaar schaatst. We kwamen onszelf wel een paar keer tegen onderweg."
'We hebben elkaar af en toe echt moeten oppeppen'
Welk gevoel geeft het halen van de finish?
"Het gaf een erg voldaan gevoel en we waren allemaal ook heel erg trots. We hebben steeds samen geschaatst en we hebben elkaar af en toe echt moeten oppeppen en overhalen om door te gaan als we het zwaar hadden. Als je dan met een groep de tocht kunt afmaken, geeft dat echt een super gevoel. We hebben het echt samen gedaan."
Volgend jaar nog een keer?
"Nou, daar moeten we nog wel even over nadenken. We merken nu nog goed dat we een lange, barre tocht achter de rug hebben. Dat voel je wel. Joas heeft nog last van z'n rug en Tirza heeft last van een voet, maar het was het wel waard. Als je het over een paar maanden nog eens vraagt, dan zou het zomaar kunnen dat we wel 'ja' zeggen. We gaan ons nu eerst opmaken voor het schaatskamp en de clubkampioenschappen. Dat wordt ook erg leuk."