'De parkinson kwam geleidelijk ons leven binnen'
WEESP - Onze krant bestaat 25 jaar en zoekt daarom verhalen rond het getal 25. Deze week een interview met Elmi Westra. Bij haar vader werd 25 jaar geleden parkinson vastgesteld. Met een sponsorfietstocht zamelt ze geld in voor onderzoek en meer.
door Marieke van Veen
Wat ga je doen?
"Ik ga met mijn velomobiel meedoen aan de Dutch Capital Tour, een fietstocht van 1425 kilometer van 13 tot en met 17 juli. Binnen 110 uur moet je alle hoofdsteden hebben aangedaan. Ik laat me sponsoren. Mijn streven is om na afloop minimaal 5000 euro aan de Parkinson Vereniging te kunnen overhandigen."
Al eens eerder 1425 kilometer gefietst?
"Mijn velomobiel gebruik ik ook in het dagelijks leven: ik fiets er elke dag mee naar mijn werk en doe er mijn boodschappen mee. Op jaarbasis fiets ik zo'n 10.000 kilometer. Maar inderdaad, 1425 kilometer binnen 110 uur is wel andere koek. Ik ben bezig met een trainingsschema waarin ook meerdaagse fietstochten van 600 kilometer zijn opgenomen. Verder is het vooral een kwestie van tactiek."
Hoe ga je dat aanpakken?
"De route krijg ik pas kort van tevoren maar ik ben van plan onderweg zo veel mogelijk bij vrienden en familie uit te rusten. Dat mag, maar dat betekent wel omrijden. Het alternatief, een dutje doen in de slaapzalen van de organisatie, zie ik niet zitten. Ik denk niet dat ik erg uitrust als ik een paar uur tussen snurkende mannen lig. Je moet steeds voor een bepaalde tijd bij een stempelpost zijn en ik zal steeds moeten uitrekenen of er tijd is voor een maaltijd of een dutje. En tja, als ik echt in tijdnood kom, parkeer ik langs de weg en doe ik een hazenslaapje op mijn fiets. Ook dat is het voordeel van een velomobiel."
Voor jou geen gewone fiets meer?
"Alleen om de hond mee uit te laten. Ik heb een racefiets gehad, maar sinds 15 jaar gebruik ik een ligfiets. Ik hou van lange fietstochten en het voordeel van een ligfiets is dat je met minder moeite meer kilometers kunt maken. Sinds 5 jaar gebruik ik een velomobiel en nu wil ik nooit meer iets anders."
'Pa stond op de steiger en ik gaf alles aan. Dat is nu omgedraaid'
Jij was 16 toen bij jouw vader de hersenziekte parkinson werd vastgesteld. Hoe was dat?
"Toen de diagnose kwam had mijn vader natuurlijk al wel symptomen, maar hij kon toen nog heel veel. De parkinson kwam eigenlijk geleidelijk aan ons leven binnen. Mijn ouders wonen in de voormalige pastorie aan de Nieuwstraat, die hebben mijn vader en ik samen eigenhandig opgeknapt. Vroeger stond hij op de steiger en gaf ik het gereedschap aan, tegenwoordig is het andersom. Roeien en wielrennen deden we ook altijd samen. Op een gegeven moment moest hij zijn fiets verruilen voor een Spartamet en dan fietste ik ernaast. En die Spartamet werd een scootmobiel."
Je werkt in de medische wereld. Heeft de ziekte van je vader je beroepskeuze beïnvloed?
"Onbewust misschien wel, maar mijn vaders ziekte heeft geen loodzware stempel op mijn jeugd gedrukt, hoor. Hij heeft zijn ziekte altijd met veel moed gedragen, en nog steeds. Ik vind mijn vak gewoon heel erg boeiend. Ik ben begonnen als instrumentenmaker in het Antonie van Leeuwenhoek Ziekenhuis, tegenwoordig werk ik als instrumentatietechnicus op de intensive care en de operatiekamer van het VUmc."
Wat wil je dat er straks met jouw opbrengst gebeurt?
"Parkinson is ongeneeslijk, maar de symptomen zijn steeds beter te bestrijden. De Parkinson Vereniging subsidieert onderzoek hiernaar. Maar wat ik ook erg belangrijk vind is het lotgenotencontact. Er zijn regelmatig bijeenkomsten voor patiënten en hun partners. Mijn ouders hebben daar heel veel aan en daarom zou ik willen dat deze activiteiten nog toegankelijker worden. Er zijn bijvoorbeeld mensen die er niet heen kunnen omdat ze de reiskosten niet kunnen betalen van hun uitkering. Misschien dat daar vergoedingen voor ingesteld kunnen worden."
Elmi sponsoren? Maak o.v.v. Fietsen voor Parkinson een bijdrage over naar M.E. Westra op NL70INGB0002589242. Elmi heeft ook een website:
fietsenvoorparkinson.blogspot.nl.