'Dit jaar 50 mensen uit de bijstand aan een baan'
WEESP - Lukt het de Weesper bedrijven om hun aandeel te nemen in de landelijke afspraak 100.000 'garantiebanen' te creëren? Tijdens een bijeenkomst van bedrijvenvereniging IVW in het stadhuis greep wethouder Herman Tuning de gelegenheid aan om de ondernemers met de neus op deze Participatiewet te drukken. "Ik hoop op 50 banen aan het einde van het jaar."
De regering heeft met het bedrijfsleven afgesproken dat er de komende jaren 100.000 banen bij komen voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Deze 'garantiebanen' zijn bedoeld voor mensen die kunnen werken, maar niet in staat zijn om zelfstandig het wettelijk minimumloon te verdienen. Bij bedrijven met meer dan 25 medewerkers moet volgens die afspraak 5% van het personeelsbestand uit deze doelgroep gaan bestaan. De gemeenten in de regio Gooi en Vechtstreek pakken dit uitvloeisel van deze Participatiewet gezamenlijk op in het WerkgeversServicepunt Gooi en Vechtstreek, kortweg WSP (niet te verwarren met de Weesper Stadspartij). Het WSP helpt mensen met een arbeidsbeperking aan een betaalde baan en tegelijkertijd werkgevers bij het vinden van geschikte werknemers. Op de website van de instantie lezen we: "Samen komen we tot win-winsituaties waarin gemotiveerde werkzoekenden een baan vinden en de werkgever voldoet aan de Banenafspraak."
Rompslomp
Natuurlijk zou de wethouder graag zien dat Weesper ondernemers en masse hun maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen en mensen met een bijstandsuitkering aan een baan helpen. Maar hij weet dat dat zo niet werkt. "Ik kan wel van alles roepen - en vanuit maatschappelijk verantwoord ondernemen zijn er ook al veel bedrijven die hier iets aan doen - maar het is niet de core business van ondernemers om veel moeite te steken in het bereiken van maatschappelijke effecten. Dat neemt allemaal niet weg dat wij denken dat de werkzoekenden waar het hier om gaat van grote toegevoegde waarde zullen zijn voor een onderneming. Wat ik nu belangrijk vind, is dat er ondernemers zijn die vertellen hoe hun ervaringen zijn en waar eventueel de problemen liggen." Maar hoe zijn die ervaringen? "Positief", reageert Tuning, om vervolgens ook de achilleshiel te erkennen: administratieve rompslomp. "Ik krijg reacties terug dat het allemaal nog wat te formeel is. Als je dit wilt laten slagen dan is het duidelijk dat de administratieve last voor de ondernemer beperkt moet zijn. Bijvoorbeeld op het gebied van de subsidiëring."
Vraag en aanbod
Enkele jaren geleden was het Industriehuis in Weesp actief in dit metier. Het ging ten onder aan mismanagement, niet aan een gebrek aan belangstelling bij het Weesper bedrijfsleven. Met andere woorden: je mag aannemen dat er in Weesp voldoende bedrijven zijn die zitten te springen om arbeidskrachten uit deze doelgroep. Daarnaast is de gemeente er alles aan gelegen zo veel mogelijk mensen met een bijstandsuitkering aan het werk te krijgen, want elke inwoner met een bijstandsuitkering drukt op de gemeentelijke begroting. Toch komen vraag en aanbod niet vanzelf bij elkaar. Hoe kan dat? Wethouder Tuning heeft er zijn vinger ook nog niet achter, maar brengt toch opnieuw het papierwerk ter sprake. "Als overheid moeten wij ons niet verliezen in bureaucratie. Het blijft erom gaan dat de werkgever snel een kandidaat moet vinden, óók als die in de bijstand zit. Dat gaat niet vanzelf, dus moet dat wel geregeld worden. Het WerkgeversServicepunt moet die barrières slechten."
Tuning spreekt zijn persoonlijke ambitie uit: "We hebben nu ruim 300 mensen in de bijstand, het zou mooi zijn als dat er aan het einde van dit jaar 50 minder zijn. Mocht het minder blijken te zijn, dan zal ik teleurgesteld zijn en uitvissen waarom het niet is gelukt. Het blijft een lastige doelgroep om aan het werk te helpen. Maar ik vind wel dat we ambitie moeten tonen." Geven werkgevers de komende jaren niet genoeg banen vrij, dan dwingt de overheid ze alsnog af met een quotum.