Het uitzicht vanuit de toren op 65 meter hoogte. Boven: de Laurentiuskerk zoals we die allemaal kennen, maar nog nooit zo hebben gezien.
Het uitzicht vanuit de toren op 65 meter hoogte. Boven: de Laurentiuskerk zoals we die allemaal kennen, maar nog nooit zo hebben gezien. Foto: Christian Pfeiffer

Torenhoog

vervolg van pagina 1
Dat het groene kruis na een onderbreking van drie jaar weer brandt, is voor veel Weespers een geruststellende gedachte. Misschien zijn er mensen die het lelijk vinden, maar veel vaker hoor je dat het groene baken gemist werd. Het herkenningspunt dat je al van verre ziet; vaak het eerste stukje Weesp dat je aan de horizon ontwaart, zeker als het donker is, en dat je na een lange reis vertelt: je bent bijna thuis.
Deze traditie is op de kop af 60 jaar oud. Het kruis werd namelijk in 1956 voor het eerst voorzien van de groene neonbuizen. De Historische Kring Weesp haalde deze informatie uit het archief: het kruis was een geschenk van de parochianen aan pastoor dr. Van der Lugt en diende om de kerk nog meer luister bij te zetten. Het geld daarvoor werd bijeengebracht dankzij de activiteiten van het comité Het kruis in de top. Overigens gaat het verhaal dat het kruis zou worden voorzien van rode neonbuizen, maar dat dit niet mocht omdat de toren in de landingsroute van Schiphol lag. Bij de officiële overdracht aan de pastoor op 14 oktober 1956 schreef een krant: 'Na een lofrede aan het kruis, als boetedoening en overwinning, verguising en verering door de eeuwen heen, schetste kapelaan Riep uit Den Haag de strijd van de gelovigen in onze tijd. Pastoor Van der Lugt noemde de plaatsing van het kruis "een geloofsdaad en een gebed voor afgedwaalden en degenen, die boete deden".

Afbeelding