Groen licht
Jan: "Dit is de voicemail van Jan Kooper... piep."
Stefan: "Jan, we zouden nog bellen voor de column. Maar je bent er niet… Ik wou het graag hebben over het groene kruis, Little Italy in Weesp, over al die fijne pizzeria's hier, en ik zou het wel willen hebben over dat ik de laatste tijd aan alles twijfel. Ik heb bijvoorbeeld voor het eerst, met het referendum, niet gestemd. En ik heb oprecht het stemlokaal gemist. Ik bel je later, moet nu… piep."
Stefan: "Stefan Stasse is er niet... piep."
Jan: "Jan hier. Nu bij jij er niet. Ik was even buiten mijn zwaard in de lak aan het zetten. Ik wil het ook graag hebben over het groene kruis op de Laurentiuskerk! Schijnt onlosmakelijk verbonden te zijn met ons aller thuisgevoel. Het baken waarop de Weesper globetrotters en andere forenzen varen als ze weer thuiskomen. Toevallig in dezelfde week dat het officiële baken van Schiphol Whiskey Papa ontmanteld is. Het groene kruis is na drie jaar weer terug. Bel me!!!"
Jan: "Dit is de voicemail van Jan Kooper... piep.
Stefan: "Jan, met Stefan. Nu was ik even weg. Ik heb net even kurkumapoeder gekocht bij Bob de drogist: schijnt overal goed voor te zijn, maar dat terzijde. Ik zit even met de deadline van onze column, we moeten hem zo opsturen. Laten we het bij het groene kruis houden. Het baken van Weesp is terug en het is een teken. We kunnen wel een referendum voorstellen: moet de kerk blijven of niet? Maar ik zeg je, dat is totaal overbodig, want de uitslag staat al vast. Het kruis heeft gesproken. De kerk blijft ('er brand een lichtje in mijn hart en dat is groen'). Ik vond trouwens vroeger dat kruis een beetje eng, maar dat blijft tussen ons. Iets te confronterend, dat kruis. Alsof ik de hele nacht in de gaten werd gehouden. Dat ik niks zou doen wat God verboden heeft. Jan, ik weet dat je nu met Doe Maar aan het repeteren bent, maar bel me. Anders geen stukje in de krant."
Jan: "Met Jan."
Stefan: "Potjandorie, weer je voicemail."
Jan: "Blijf niet hangen, recht naar huis toe, spreek met twee woorden. Stel je netjes voor, eet zoals ut hoort en zeg u (u u u...) Nee, wacht even, we zijn nog aan het repeteren; ik loop even naar buiten. Hier is het rustig. Wat zei je?"
Stefan: "We zijn te laat. Geen stukje in de krant."
Jan: "Ik had nog wel een leuke kop: groen licht voor de Laurentiuskerk."
Stefan: "Was grappig geweest. Maar tijd is tijd en god straft onmiddellijk. Volgende keer beter. Hou vol."
Jan: Hou vol... Eén nacht alleen, ohoho, één nacht alleen"