Roddelen
De nieuwe Appie is mooi geworden. Op de openingsdag is iedereen vrolijk. Mensen lachen naar elkaar, terwijl ze zoeken naar de producten die nu op andere plekken liggen. Zelfs de medewerkers lopen anders. Trotser.
Mijn winkelwagen vul ik met lekkere dingen en rol richting de kassa. In het gangpad met de tijdschriften blijft mijn blik onwillekeurig hangen bij de roddels. In een oogopslag lees ik de koppen, iets met Sylvie Meis en nog iets over prinses Amalia. Na een paar seconden trek ik mezelf ervan weg. Het voelt ergens niet prettig om het te lezen.
Wat is het toch met roddels? Wat trekt ons om het te lezen? Is het om iets te kunnen volgen van de levens van de onbereikbare sterren? Zou kunnen. Maar goed, er is nog een verschil tussen informeren en roddelen. Informeren is: 'Hij is ziek.' Roddelen is: 'Ach, heb je het al gehoord? Hij is ziek, maar ja, wat wil je ook met al die pillen die hij slikte...'
In mijn beroep heb ik een zogeheten ambtsgeheim. Dat betekent dat het verhaal van een ander, tenzij er sprake is van direct levensgevaar, bij mij veilig is. Het blijft tussen de vier muren van ons gesprek. Mijn ambtsgeheim is mij heilig.
Roddelen kan veel stukmaken. En bovendien, het maakt een gemeenschap minder sterk. Dat beseffen we misschien niet altijd, dat we met roddelen ook een deel van onze eigen leefomgeving kapotmaken. In roddelen zit, anders dan in informeren, altijd een oordeel verscholen. En dan gaat het uiteindelijk om de vraag: kun je elkaar vertrouwen? En: is mijn verhaal ergens veilig?
Bij de kassa sluit ik aan in de rij. Een oude dame voor mij legt haar sinaasappels op de band. De kassière, die zichtbaar aandacht besteed heeft aan haar kapsel en make-up, haalt de boodschappen langs de scanner. "Wat is de winkel mooi geworden", zegt de oude dame. "En wat zie jij er ook mooi uit vandaag, feestelijk hoor!" vervolgt ze. De kassière straalt ineens van oor tot oor! Terwijl ik wacht op mijn beurt doe ik een schietgebedje. Voor minder roddels en meer complimenten aan elkaar.
Schietgebedje voor minder roddels en meer complimenten