Na elf jaar weer terug in de wijk
WEESP - Op haar 54ste gooide Carin van Heusden het roer om: na een carrière als huishoudelijke hulp en later als planner bij Vivium Thuiszorg, wilde zij als verzorgende aan de slag. Een kleine twee jaar later heeft zij twee opleidingen succesvol afgerond en mag zij zichzelf sinds eind mei verpleegkundige in de wijk noemen. Missie cum laude geslaagd!
door Ruth van Kessel
"Het eerste dat cliënten aan mij vroegen als ze hoorden dat ik na het behalen van de opleiding 'verzorgende IG (niveau 3)' begonnen was aan de vervolgopleiding 'verzorgende AG (niveau 4)', was: 'we raken je toch niet kwijt, Carin?'. Aan het woord is Carin van Heusden. Klein van stuk, bescheiden en een vriendelijke blik in haar ogen. Ze is nu 57 jaar en maakt deel uit van het vijfkoppige wijkteam Weesp-Driemond van Vivium Zorggroep. "Ik kon ze gelukkig geruststellen: 'ik blijf gewoon bij u thuis komen, alleen kan ik nu veel meer voor u doen'. En dat is wat mij zo'n voldoening geeft. Daarnaast ben ik best trots dat ik op mijn leeftijd deze stappen heb durven te nemen en zelfs cum laude - voor allebei de opleidingen - ben geslaagd."
Dankbaar
Carin begon 28 jaar geleden als huishoudelijke hulp bij toen nog Thuiszorg Gooi en Vechtstreek. Ze had het naar haar zin, voelde zich nuttig als hulp en genoot ervan dat cliënten haar werk waardeerden. Het leven was prima zo. Ze is nu eenmaal niet het type dat bewust aan een carrière werkt, de dingen in haar leven kruisen haar pad. Maar als iets haar past, pakt ze die kans met beide handen aan. Zo was het ook na een grote reorganisatie waarbij de wijkteams in de thuiszorg werden geïntroduceerd. Carin: "Mijn wijkmanager vond het echt iets voor mij om als verzorgingshulp in het team aan de slag te gaan. Ach, waarom niet? Ik heb de opleiding gedaan en met korte vervolgopleidingen werkte ik me op tot niveau 2. Het werk gaf mij veel voldoening. Vooral het contact met de mensen, ze zijn je zo dankbaar. Of je nu het huis schoonmaakt of hen verzorgt, voor velen ben je het enige contact van de dag of soms zelfs week dat ze hebben. Ze kijken naar je uit."
Uitgeschakeld
Groot was de teleurstelling toen een hardnekkige beenblessure Carin belemmerde om haar werk nog te doen en zij noodgedwongen terecht kwam op kantoor bij Vivium. Carin kijkt monter: "Het was gewoon zo en als planner - inplannen van zorgvragen van cliënten - voor de wijkteams voelde ik me nog wel betrokken bij het werk. Maar dat contact met cliënten hè, dat miste ik wel." Toch moest het 11 jaar duren voordat omstandigheden haar dwongen zich opnieuw te oriënteren op haar werkende leven: haar baan als planner werd opgeheven. Wat nu? "Terug de wijk in, dat wist ik zeker! Maar zou ik het nog kunnen? Was er niet teveel veranderd in de zorg?", vroeg Carin zich bezorgd af. Na een stage was ze overtuigd: dit is wat ik wil. In sneltreinvaart poetste ze haar kennis op en ging flinke stappen verder met het volgen van de opleidingen op niveau 3 en vervolgens niveau 4. Carin: "Ik heb de opleidingen versneld gedaan. Wat was het buffelen: 24 uur werken, een dag naar school en dan nog alle avonden zelfstudie. Mijn leven bestond uit alleen maar werken en leren, een sociaal leven had ik niet meer. Via omzwervingen kwam ik in mijn huidige wijkteam terecht. Mijn collega's hebben mij enorm gestimuleerd om door te gaan, vooral mijn collega Ilonka van Toorenburg. Vanaf dag één zag zij dat ik het in me had en heeft ze in mij geloofd. Toen ze mij op 26 mei het verpleegkundige insigne opspeldde, heb ik wel een traantje gelaten."
Heeft ze ooit wel eens gedacht dat ze te oud was voor zulke grote stappen? Is al die studie dan nog wel de moeite waard? Carin kijkt oprecht verbaasd: "Daar houd ik me niet mee bezig. Mijn hart blijkt in de zorg te liggen en al die studie had ik er voor over. Al zal ik niet zeggen dat het gemakkelijk was en was ik blij met een vriendin die me elke week meenam om iets te ondernemen. Maar of dat ik te oud ben? Ik zou iedereen willen zeggen: als je de kans en de mogelijkheden krijgt om je te ontwikkelen, doe het!"
'Geen sociaal leven meer: ik was alleen maar aan het werken en leren'