'Kan m'n mondje roeren, ben weer bezig, voel me heerlijk'
WEESP - Cor van der Poel werd tijdens de lintjesregen benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. De 80 jaar jonge Weesper beschouwt het als een oeuvreprijs, niet als een signaal om het rustiger aan te doen. Vorige week vrijdag doopte hij de Welkom-in-Weespboot De Vuurlinie, vier dagen later tekende hij voor een jaar bij als uitvoerend-secretaris van de IVW. Want stilzitten kan hij niet, zelfs niet met alle beperkingen die het gevolg zijn van het herseninfarct dat hem in oktober keihard trof. "Ik kan mijn mondje roeren, dus met mij gaat het prima."
door André Verheul
Rijk
"Als ik nu mensen op straat zie lopen en fietsen, denk ik: jullie beseffen niet hoe rijk een mens met twee armen en twee benen eigenlijk is. En ik snap dat, want zo dacht ik er voorheen ook nooit over na."
Vrienden
"Ik heb heel veel vrienden om mij heen die hun best doen om het leven voor mij zo aangenaam mogelijk te maken. Elles le Maitre doet bijvoorbeeld elke vrijdag de boodschappen voor mij, haar man Michel is chef lampen: ik hoef maar te bellen en hij komt een lampje vervangen of ophangen. Het zijn maar een paar voorbeelden. Er zijn naast mijn vriendin Frida Dasselaar velen die mij helpen om door te gaan met mijn leven."
Kwaliteit van leven
"Ik heb door de verlamming nog maar een half lichaam. Zo zeg ik dat dan maar. Mijn linkerarm en linkerbeen kan ik als gevolg van het herseninfarct niet of heel moeizaam bewegen en dat zal vrees ik ook niet meer goed komen. Lopen gaat dus zeer moeilijk; ik oefen weliswaar met een vierpoot, maar de rolstoel is onontbeerlijk. Mijn verstandelijke vermogens en spraak zijn gelukkig goed. Vrienden halen me op met de rolstoel en brengen mij naar waar ik zijn moet. Sommige besprekingen worden bij mij thuis gehouden, zoals het maandelijkse IVW-gesprek met wethouder Tuning. Dus voor heel veel dingen is wel een oplossing bedacht. Last but not least maakt de Thuiszorg van Vivium mij geweldig blij; héérlijke meiden! Kort en goed, ik vind dat ik kwaliteit van leven heb. Tijdens mijn revalidatie in Naarderheem heb ik om mij heen gezien dat het veel erger had gekund. Ik voel mij prima, kan mijn mondje roeren, kan thuis blijven wonen, dus met mij gaat het uitstekend."
Mijn Ferrari
"Er moesten allerlei aanpassingen worden gedaan in mijn huis. Etienne Lieverst en Cees van Vliet hebben veel voor mij gedaan. Belangeloos. 'We moeten elkaar toch helpen?', zeiden ze dan. Grandioos! Ik ben al aardig handig met die rolstoel, ik weet nu precies hoe ik moet manoeuvreren om met mijn rechterhand bij de koelkastdeur uit te komen, dat soort dingen. Sinds kort heb ik een scootmobiel, zodat ik wat meer zelfstandig in Weesp kan komen. Die noem ik 'mijn Ferrari'. Wel heel bijzonder, want ik heb mijn hele leven nooit auto gereden. Ik ben er daarom nog wel mee aan het 'lessen'."
'Je beseft niet hoe rijk je bent met twee armen en twee benen'
Ridder in de Orde van
Oranje-Nassau
"Ik ben er trots op, echt. Ik was ook erg emotioneel bij de uitreiking. Maar ik denk er wel genuanceerd over. Toen ik in 1994 na 20 jaar politiek aftrad als raadslid en wethouder, werd ik benoemd tot Ereburger van de Stad Weesp. Dat vond ik altijd, en nog steeds eigenlijk, het hoogst haalbare. Sinds die tijd heb ik tegen iedereen die over een lintje begon gezegd: ik vind het ereburgerschap genoeg. En waarom zei ik dat? Omdat ik in Weesp véle, véle andere mensen ken die ook ontzettend veel doen voor de samenleving en die zouden dat lintje zonder meer verdienen. Dus als iemand opperde om mij voor te dragen, zei ik altijd: vraag het liever aan voor een van al die andere mensen. Die oproep wil ik hier nu herhalen."
Weesp
"Als geboren en getogen Amsterdammer kwam ik 42 jaar geleden in Weesp wonen. Ik denk dat ik mag zeggen dat ik meer Weesper ben geworden dan menig geboren Weesper. Ik ben altijd verliefd geweest op Weesp. Op het mooie centrum, het verenigingsleven, het sociale klimaat, alles. Juist omdat ik mijn hart zo aan Weesp heb verpand, doet het ereburgerschap mij zo ontzettend veel. Tot op de dag van vandaag."
Positief
"Er zijn Weespers die behoorlijk kunnen zeiken, maar Weesp is zo ontzettend mooi. Gelukkig zijn er nu heel veel positieve mensen opgestaan om uit te dragen hoe trots we op ons stadje mogen zijn. Ik wil dan toch even de namen noemen van André Wierper en Ronald Willemsen, die werkelijk de kartrekkers van Weesp Marketing genoemd kunnen worden en die een enorme boost hebben gegeven aan al die vrijwilligers rond Weesp Marketing en Weesp Gastvrij. Het is geweldig om te zien hoe zij allemaal hun vrije tijd erin steken, grote klasse!"
Ontwikkelingen
"Ik vind dat er de laatste tijd veel mooie ontwikkelingen zijn gekomen in Weesp. De komst van mooie horecabedrijven en winkels, de sloepensteiger aan de Stationsweg, veel terrassen, de uitbreiding van het hotel met 22 kamers. Vergeet ook niet de de boost van het theater van Sara Kroos aan het culturele aanbod, de City of Wesopa die heel goed bezig is en het culturele bedrijventerrein Het Domijn dat meer in Weesp wil gaan doen. De economie in Weesp draait goed, het wordt elk jaar drukker met bezoekers. Dankzij de woningbouw in de polder zijn we geen vergrijzende stad, ik zie veel nieuwe inwoners die met bakfietsen hun kinderen naar school brengen: allemaal extra vitaliteit voor onze stad. Weesp bruist meer en meer, met en dankzij veel mensen die trots op hun stad zijn."
Facebook
"Ik heb mijn hele leven met mensen gepraat, buiten op straat, op recepties, in de voetbalkantine, in café 't Helletje waar ik 20 jaar naast heb gewoond en wat mijn huiskamer was, noem maar op. Zo bleef ik van alles op de hoogte. Nu ik niet meer zomaar een rondje Weesp kan doen, ben ik toch maar eens op Facebook gegaan. Ik was daar nooit zo van, maar ik vind het nu toch wel waardevol. In korte tijd had ik meer dan 400 Facebookvrienden en dat is voor mij nu ook een manier om in contact te blijven met de samenleving."
Toekomst
"Ik heb mij mijn hele leven altijd met veel plezier voor de samenleving ingezet en dat blijf ik doen. In 2017 moet ik statutair aftreden als uitvoerend-secretaris van de IVW. Tot die tijd blijf ik hoe dan ook, misschien ben ik wel herkiesbaar. Ik wil beslist actief blijven. Tenminste, zolang ik gezond blijf. Kijk, tot voor kort was ik altijd een jaar of 50, 60. Ik bedoel in mijn doen en laten, manier van kleden, snelheid van handelen, noem maar op allemaal. Als ik zeg dat ik 80 ben, geloven de mensen dat niet, hoewel ik nu natuurlijk wel een enorme klap heb gehad en er ook wel wat ouder ben gaan uitzien. Maar ik voel me nog heerlijk en blijf graag actief. Als ik de hele dag uit het raam moet kijken, heb ik geen leven meer."