Marianne's warming-up
Auke de Vries (nr. 1420)
Voor de iets fanatiekere triatleten onder ons is het seizoen al een poosje gaande. Zo stond ik zelf in het parc fermé van de triatlon van IJburg om daar samen met Auke de Weesper eer te verdedigen op de olympische afstand. Ik ken Auke wel een beetje, en ik weet dat hij knoerthard kan fietsen. En dat hij een succesvolle fietsenzaak heeft en regelmatig ritjes maakt met klanten. Dus ook dit jaar op zoek naar het geheim achter hard fietsen trek ik hem aldaar met onze voetjes in het zand aan zijn jasje. Maar Auke blijkt helemaal geen fietsverleden te hebben en kan vooral veel vertellen over surfen. En terwijl onder ons toeziend oog en voorzien van onze wijze commentaren de goedkoopste vierdehands racefiets naast het duurste model uit de tijdritcollectie wordt geplaatst, begrijp ik dat "gewoon veel doen" toch het devies is. Wel vertelt Auke dat hij zo'n bijtertje is dat net zolang doorgaat met oefenen en trainen totdat hij iets goed onder de knie heeft. Over hoe ik dan oefen met 'op de fiets springen zonder iets te breken' heeft hij geen pasklaar antwoord. Mijn vermoeden is echter dat de spanning voor de wedstrijd begint toe te slaan en de concentratie van mijn vraag naar zijn wetsuit en het parcours aan het verschuiven is. Op naar het verdedigen van de eer. En met glans, want Auke is de eerste man die de finish passeert. De volgende keer zal ik maar gewoon vragen hoe ik eerste moet worden.
