Maaike past wel even op dit kasteel
WEESP - Tot eind augustus zwaait de Weespse Maaike Groeneveld de scepter over Château Valogne in de Morvan in het zuiden van de Bourgogne. Een domein waarvan er meer zijn in la douce France: met kamers en appartementen in het kasteel en een camping op het terrein.
door Ruth van Kessel
De scepter zwaaien is misschien niet helemaal de waarheid, maar klinkt wel leuk. Een Weespse die begin juli haar koffers pakte, met haar twee honden op de achterbank naar Frankrijk reed, om daar op Château Valogne de vakantiedrukte in goede banen te leiden. Ze helpt hiermee de Nederlandse eigenaars van het kasteel: Ingeborg en Eduard de Boer uit Muiden. 'Een manusje van alles', zo noemt Maaike zichzelf: ze zet het ontbijt klaar voor de gasten, maakt de bedden op en de kamers schoon bij kamerwisseling en zorgt dat het sanitair dat diep onder het kasteel huist, spic en span blijft. Het WeesperNieuws belt haar op een rustig tijdstip.
Kun je me horen?
"Het is goed dat we een vaste tijd hebben afgesproken, want in het kasteel heb ik lang niet altijd bereik. Ik sta hier nu op de rand van het landgoed en kan je prima verstaan. Leuk dat je belt!"
Alle gasten tevreden?
"Ontbijtjes zijn gegeten en alles is weer schoon. Nu heb ik een paar uur de tijd aan mezelf. Alle tijd om een boek te lezen of heerlijk te wandelen met mijn twee honden. Het is hier zo mooi: een glooiend lieflijk landschap. Ik geniet elke dag weer."
Hoe kom je hier terecht?
"Via een artikel in de krant herkende mijn vriend Ped van Broeckhuysen deze twee Muidenaren nog uit de scheepswereld, waarin wij allebei ook actief zijn. Met een vriendengroep besloten we om op het château te logeren. Dat was in de winter van 2010. We vonden het er zo leuk dat Ped en ik vier jaar terug onze vakantie ook in de Morvan hebben doorgebracht, deze keer op de camping. Toen ik zag hoe druk Ingeborg en Eduard het hadden met al die gasten, heb ik mijn hulp aangeboden voor de zomerperiode. Dit doe ik nu voor het derde jaar."
'Soms fantaseer ik hoe de gravin en gravin hier vroeger leefden'
Kun je zo lang van huis?
"Normaal werk ik in de zomerperiode als stuurvrouw op rondvaartboten in Amsterdam. Juli en augustus zijn meestal de rustige maanden, dus dan kan ik wel weg en voor dit jaar had ik nog geen rondvaarten gepland. Mijn vriend maakt als stuurman vaartochten tussen Noorwegen en Spitsbergen en ik zit dus lekker hier."
Zie je er ook uit als een jonkvrouw?
"Nee, hoor. Ik draag gewoon een Frans werkschort. In de winter is er trouwens wel een thema: 'Jonkvrouwen en jonkheren'. Dat krijg je met een kasteel van een heuse graaf en gravin. Ze leven niet meer, hoor, maar liggen begraven in het dorpje."
Voel je wel nog wat van de oude sfeer?
"Het kasteel is niet heel oud, uit 1860, maar is gebouwd met allemaal middeleeuwse kenmerken. Heel sfeervol. In twee torens zijn kamers en appartementen gebouwd, in een toren wonen de eigenaars en een toren moet nog gerenoveerd worden. Dan is er nog een grote ontbijtzaal en een ontvangsthal. Zelf ben ik gek op een lange gang die niet open is voor publiek, maar ik kom er graag: er hangen nog hangers met kleding en capes, er staan oude schoenen en met een beetje fantasie kan ik me voorstellen hoe de graaf en gravin hier leefden. Ook is er nog een oude apotheek."
Niet bang voor geesten?
"Nee joh, het is een hartstikke fijne plek hier. Ik voel me heel erg thuis. Onze twee honden ook. In de zomer is het binnen heerlijk koel of ze liggen in de schaduw bij de waterput. Zelf geniet ik van de uurtjes aan het eind van de dag als ik het terras open en koele drankjes voor de gasten serveer. Dan hangt er zo'n lekker sfeertje."
Verder nog iets?
"Eh, had ik al verteld dat ik in de winter voor 95 sledehonden op Spitsbergen zorg. Dan wonen we op een ingevroren schip... maar dat is weer een ander verhaal."