'Mooi als mensen zichzelf in mijn gedichten herkennen'
WEESP - Theatermaker en schrijver Esther Werneke heeft een nieuw boek uit: 'Treingedachten'. Een dichtbundel, geschreven tijdens het forenzen. Met haar mijmeringen wil ze mensen aan het denken zetten.
door Marieke van Veen
Hou je van treinreizen?
"Eigenlijk niet. Het is ook vaak te druk in mijn hoofd, dus een boek lezen om de tijd te doden lukt me niet. De gedachten blijven maar komen. Daarom besloot ik ze in mijn telefoon te zetten. Ik zit toch al de hele tijd met mijn telefoon in mijn handen, net als alle andere reizigers. Toen we nog geen mobieltjes hadden, zat iedereen stiekem naar elkaar te gluren."
Toen het idee voor 'Treingedachten' ontstond, zat je vanaf dat moment ook anders in de trein?
"Dat wel, maar eigenlijk ging het vanzelf. Zodra ik ga zitten, het liefst op zo'n klapstoeltje bij de deur, dan komen de gedachten en woorden vanzelf. Nog steeds. Ze zijn niet te stoppen. Grote kans dus dat deze dichtbundel een vervolg krijgt."
Hoe wordt je dichtdebuut ontvangen?
"Heel goed. De lancering op de Vertellersparade was fantastisch. Maar ik heb tijdens het schrijven de gedichten ook al vaak voorgelezen aan de mensen in mijn omgeving - om ze te testen. Ik was benieuwd hoe ze zouden vallen. Of ik nou acteer of schrijf, ik wil mensen raken. Dat het ze aanzet tot nadenken of dat ze zichzelf erin herkennen."
Grappige woordkeuze. In jouw eerste boek 'Moordkoppen' herkenden sommige Weespers zichzelf ook terug, maar die waren daar niet allemaal even blij mee, hè?
"Ik snap dat je hiernaar vraagt en ik wil daar ook best een keer met je over praten, maar niet nu."
Is het zo uit de hand gelopen dan?
"Ook in mijn gedichtenbundel zouden mensen zichzelf - of een situatie waar ze in hebben gezeten - kunnen herkennen. Alles wat er om je heen gebeurt is een inspiratiebron, dat geldt voor elke schrijver. Maar nogmaals: ik wil het allemaal graag eens uitleggen, alleen niet nu."
Dan komen we daar een andere keer bij de lezer op terug. Las ik nou ergens dat er ook nog een jeugdboek aankomt?
"Ja, klopt! 'De bende van de Vecht en het raadsel van Landscroon' heet het. Het is een heel spannend boek. Eigenlijk is dit het eerste boek dat ik geschreven heb. Ik heb er ook op scholen al wel eens uit voorgelezen, maar het is nog steeds niet helemaal af. Ik heb mezelf ten doel gesteld het nu echt eens af te ronden, dus ik hoop dat het in 2017 verschijnt. Het is een historisch verhaal dat zich afspeelt in het oude Weesp."
Is er verder nog iets dat je kwijt wilt?
"Dat het goed met me gaat. Sommige mensen denken dat ik een zware tijd achter de rug heb. Dat baseren ze op het feit dat uit veel gedichten in 'Treingedachten' verdriet spreekt. Maar dat is verdriet om de wereld waarin we leven, met mij is er niks aan de hand."
'Treingedachten' is verkrijgbaar bij de Weesper Boekhandel.
Esther Werneke acteert, regisseert, geeft trainingen, schrijft en creëert. Ze speelt in theater- en tv-producties en op het grote doek en creëert en regisseert theaterstukken voor en met kinderen. Ze bedacht de hilarische thriller 'Moordkoppen' en aan haar jeugdboek 'De bende van de Vecht en het raadsel van Landscroon' wordt de laatste hand gelegd. Ze werkte de afgelopen twee jaar aan gedichten. Deze schreef ze al mijmerend tijdens het forenzen in de trein. Over grote en kleine dingen in het leven die haar raken.
'Treingedachten' is een gedichtenbundel waarin Esther je meeneemt met een eigenzinnige blik op de wereld waarin wij leven.
De gedachten zijn divers van aard. Dan weer luchtig, dan weer zwaar. Geïnspireerd door 'grote' onderwerpen als de vluchtelingenproblematiek, de MH17, de natuur en de liefde, maar ook 'kleine' onderwerpen als de schoonheid van vuurvliegjes in het water, een bankje in de trein, een koe in de wei en een lach op het gezicht. Dan weer kort, dan weer lang. Hoe dan ook, ze raken je, zetten aan tot denken en andere inzichten.