Afscheid
"Tot ziens, dominee", zei de oude man. We stonden buiten, het was koud. Kleine wolkjes adem hingen tussen ons in. Ik stak mijn hand uit om afscheid te nemen. Voordat hij mijn hand schudde, nam de oude man zijn handschoen af. Wat een mooi gebaar, dacht ik. Waardig en oprecht. Huid op huid. Nu konden we afscheid nemen.
Vandaag neem ik afscheid van jullie, lieve lezers. Dit is mijn laatste column. Het is tijd voor nieuwe dingen en zo maak ik ook weer ruimte voor iemand anders. Wat was het fijn om dit te doen! Door elke maand iets te schrijven aan jullie, over Weesp, is dit stadje en haar inwoners nog meer een plek gaan innemen in mijn hart.
Ik hoop dat deze columns, ondanks het krantenpapier tussen ons in, een manier van contact zijn geweest. En ik hoop dat ik jullie daarin heb mogen raken. Ik heb het in ieder geval met veel plezier en liefde gedaan en ik vond het een eer om op deze manier iets bij te dragen aan het WeesperNieuws. Dank ook voor alle reacties die er van jullie zijn geweest. Heel erg leuk om te lezen!
En dan nu. De feestdagen komen er aan. Kerst staat voor de deur. En daarna wacht ons een heel nieuw jaar. 2017, een nieuwe ronde met nieuwe kansen. Ik wil ineens nog van alles zeggen, maar ik hou het hierbij: in koude tijden (letterlijk of figuurlijk), zoek elkaar op. Heb elkaar lief en zorg ook goed voor jezelf. Als het nodig is, vraag om hulp. Dat is geen zwakheid, maar een kracht. En tot slot, wees niet bang voor de ander. De ander is, ondanks verschillen, ook een mens van vlees en bloed. Allemaal willen we gezien en gehoord worden. Geaccepteerd worden. Ons geliefd voelen. Dat is het grootste geschenk dat je aan iemand kunt geven.
Rest mij nog één ding. En dat is om, spreekwoordelijk, mijn handschoen voor jullie uit te doen en jullie de hand te schudden. Heb het goed! Tot ziens!
'Ik hoop dat deze columns een manier van contact zijn geweest'