'Op de gewone school durf ik nog niet veel te zeggen'
WEESP – Gemiddeld telt de schakelklas voor anderstalige kinderen in het Weesper basisonderwijs negen kinderen. Schooldirecteur Remon Pontman spreekt liever van een nieuwkomersklas. Het initiatief van de basisscholen bestaat vijf jaar. Het WeesperNieuws liep een ochtend mee in Papelaan 99 en ontmoette daar Eritrese en Syrische vluchtelingkinderen, maar ook kinderen uit China en Oekraïne.
Nou, doei!, klinkt het in onvervalst Nederlands uit de mond van de Oekraïense Tania. De negenjarige bindt haar rugtas op, zwaait naar de rest van de klas en springt achter op de fiets bij conciërge Lambert van de Van der Muelen Vastwijkschool. Voor Tania zit om 10.00 uur haar taalles in de nieuwkomersklas er weer op en dan voegt ze zich bij haar klasgenootjes van de basisschool. In haar tas zitten maar liefst zeven medailles die ze dit weekend won met turnen. Trots vertelde zij hierover in het Nederlands aan juf Marieke en de kinderen in de nieuwkomersklas. Marieke van der Zee-Knijn is samen met Emma Horvath leerkracht voor de anderstalige kinderen. Marieke: "Het is zo leuk hoe vrij en hoe snel deze kinderen zich binnen de nieuwkomersklas in het Nederlands uiten. Aanvankelijk durfde Tania bijna niets te zeggen. En moet je haar nu horen! Op de gewone basisschool tussen al die Nederlandse kinderen durven de meesten dat nog niet, maar hier wel. Ze moeten allemaal die sprong naar het Nederlands wagen."
door Ruth van Kessel
Brug
Met de komst van steeds meer kinderen van statushouders naar Weesp namen de Weesper basisscholen vijf jaar geleden het initiatief tot een schakelklas. Het werd in samenwerking met de gemeente een pilot voor een jaar. Elk jaar dienen ze opnieuw een subsidieverzoek in. Pontman: "De urgentie om een brug te slaan voor kinderen in de leeftijd van groep 3 tot en met groep 7 met een andere taalachtergrond wordt ook door de gemeente gevoeld. Elke nieuwkomer in die leeftijd kan een jaar gebruik maken van deze ondersteuning. De kinderen gaan elke ochtend naar de Papelaan en stromen 's middags weer terug naar hun 'eigen' basisschool."
Terwijl Marieke zich met een groepje buigt over de methode 'Mondeling NL' werken de 10-jarige Hanan en Zatalnour vol ijver aan hun woordenschat. "Ik vind deze klas fijner dan op mijn eigen school. Daar zijn de kinderen zo druk dat ik ze niet kan volgen en zeg ik nog maar niets." Zatalnour knikt: "Hanan is mijn beste vriendin." Trots tonen de meiden hun vriendschapsbandjes. Verderop doet de Chinese Shi Hong oefeningen op de pc. Marieke: "Hij is zo leergierig, als een spons neemt hij alles in zich op." Ze vertelt over haar mooie werk, maar ook over haar onmacht als ze merkt hoe ernstig getraumatiseerd sommige kinderen zijn, het oorlogsleed en de incomplete gezinnen. Hanans moeder is onderweg naar Nederland, maar voor Jad is het nog onzeker wanneer hij zijn moeder weer zal zien. "Via gesprekken worden deze kinderen extra begeleid. Het is fijn dat je ze met deze taalhulp op weg kunt helpen."
Als de pauze is afgelopen rennen de kinderen weer de klas in. Na al het zware leerwerk staan er nu spelletjes op het programma. Weten zij veel dat ze hiermee hun begrip van Nederlands vergroten? Ze hebben vooral veel plezier .
