'Een mens is nooit te oud voor nieuwe ervaringen'
WEESP - 'Vincent, als je toch die kant op gaat spring ik wel achterop.' Niet direct de woorden die je verwacht van een 96-jarige, maar wel als je Jan Klick heet. Zich thuis laten brengen achter op de scooter van zijn kleinzoon hoort daarbij. En een positieve levensinstelling. Een levensles.
door Ruth van Kessel
"Ha, daar ben je." Jan Klick legt zijn boek terzijde als ik zijn appartement in Oversingel binnenkom. Twee heldere ogen kijken me aan over zijn bril. Koffie? Hij rommelt in de keuken en tovert twee heerlijke bakkies tevoorschijn. De elektrische open haard - een vondst in de maandelijkse verkoopmarkt van het verzorgingshuis - snort. Rollator naast de deur, gehoorapparaat in zijn oor. Groene parkieten doen zich tegoed aan het voer op het balkon. Het uitzicht vanaf de bovenste verdieping over de Vest imponeert.
Wat woont u fijn!
"Ja, ik ben een geluksvogel. Toen mijn vrouw Antje ziek werd kreeg ik tijdelijk deze kamer. Na haar overlijden, nu vijf jaar geleden, kon ik er blijven. Ik had hier in korte tijd zo veel mensen leren kennen, dat ik dacht: wat moet ik nog alleen in een flat?"
Een paar maanden na het overlijden van Antje ontmoette Jan Anna Pover (89). Een warme vriendschap, zo noemt hij het. Hij is er dankbaar voor. Samen reizen ze naar Jans zoon in Portugal of genieten van een cruise. Ideaal: de boot brengt je overal en zelfs als je geen grote afstanden meer loopt, zie je toch nog een heleboel van de wereld. Antje, met wie hij vijf kinderen kreeg en het 70-jarig huwelijk vierde, reisde niet graag en in die tijd was Jan nog te druk met zijn werk als aannemer. Hij renoveerde grachtenhuizen in Amsterdam. Zoon Arjan, die het bedrijf van hem overnam, is ook al met pensioen. Toen hij 65 was verhuisden Jan en Antje naar Weesp. Met een werkplaats achter het huis aan de Simon de Vliegerlaan was hij de koning te rijk. Hij kon er heerlijk klussen. Toen na zeven jaar de gelegenheid kwam om een flat te kopen in Park Gooiland, deden ze dat. Maar ach, wat miste hij de werkplaats. Gelukkig was er een grote tuin achter het complex die om onderhoud vroeg. Zo biedt elke nieuwe situatie weer een nieuwe kans. Jan grijpt ze.
U heeft nog steeds een druk leven?
"Nou ja, druk. Op maandag biljart ik een paar uurtjes en op dinsdag, woensdag en donderdag bridge ik. Op drie verschillende clubs met drie verschillende partners. Het is een spelletje waarbij je je koppie moet gebruiken. Het houdt me scherp. Al vind ik het soms wel vervelend dat ik dan niet meer weet of ik nu wel of niet de schoppen acht heb gespeeld. Dat kan betekenen dat je wint of verliest."
Doet dat er nog toe op uw leeftijd?
"Wat dacht je. Competitie is goed, daar blijf je alert bij. Net even dat extra stapje. Als Anna en ik ons dagelijkse potje Boggle doen, je weet wel dat dobbelspel waar je woorden moet leggen, gaan we ook altijd voor winnen. De ene keer wint zij en dan win ik weer. Beetje fanatisme is juist leuk! Gek genoeg ben ik fanatieker dan mijn kinderen, in alles."
Is ouder worden ook niet een grote les in loslaten?
"Je raakt veel mensen die je lief hebt kwijt. En dat doet pijn. Van het groepje van zes medebewoners waarmee ik dagelijks at, ben ik de enige die nog in leven is. Dan verschijnen ze plotseling de volgende dag niet aan tafel. Voor hen is het fijn dat ze geen ziekbed hebben gehad, maar toch... Ik heb het geluk dat ik niets mankeer. Relativeren en humor helpt ook erg goed bij ouder worden."
'Competitie en fanatisme in spelletjes houden je scherp'
Geen ziekte, maar bij u gaan dingen toch ook fysiek lastiger?
"Daar zijn gelukkig hulpmiddelen voor. Ik moest even over een drempel heen, maar nu ik met een rollator loop, voel ik me toch zekerder dan met alleen een wandelstok. En ik kan mijn boodschapjes kwijt in het mandje. Dat is toch gemakkelijk? Pak die hulpmiddelen en leef vrolijk door."
Een advies aan ouderen?
"Houd je wereld groot, sta open voor mensen en doe mee in de maatschappij. Blijf actief en denk niet: dat is toch niets voor mij. Zelfs op mijn leeftijd kun je nog nieuwe ervaringen opdoen. Ik leerde skiën toen ik 63 was..."
Dan komt Anna Jan halen voor de lunch: "Je hebt toch alleen maar goede dingen over me verteld hè?"