Stephanie Prinssen is tekstschrijfster, yogadocent en betrokken bij Weesp Gastvrij. Volgende week op deze plek: huisarts Hans Burggraaff.
Stephanie Prinssen is tekstschrijfster, yogadocent en betrokken bij Weesp Gastvrij. Volgende week op deze plek: huisarts Hans Burggraaff.

Koude kermis

Afgelopen zaterdag was de jaarlijkse kijk-in-het-brein-van-de-kunstenaar-dag op het Domijn. Geschikt voor mensen die van avontuur houden én van theater, kunst en performances in de openlucht. Een volkomen win-winsituatie in mijn geval. Maar in je uppie is er geen bal aan, dus nodigde ik een stel vrienden uit die wel pap lusten van lekker rauw en ongepolijst dingen ontdekken. Mits we op tijd terug zouden zijn voor het Nederlands elftal. Want hoe eigenzinnig en alternatief de happening ook is, voetbal gaat voor de kunst. Punt uit.

Kom maar op met die alternatieve kermis. Praktische kleren aan, los geld in de pocket en hup naar de uitprobeersels en het work in progress van professionele kunstenaars. Onderweg dacht ik nog even terug aan vorig jaar. Toen die smotsige circusboy breed lachend in een split tussen twee barkrukken hing, een glittercondoom naar binnen werkte en het uit zijn linker neusgat weer tevoorschijn trok. Lekker cheesy, lekker rauw. En wat deed hij ook al weer met die ruigharige cavia? Ach, het geheugen is feilbaar en nu is nu. Ik slikte de anekdote in en liep met het hele zwikkie vrolijk het terrein op.

De kinderzweef draaide en er was bier en limonade. In no time hing Hendrick-Jan de Stuntman aan twee trekveren onbereikbare liefde uit te beelden. In een loods verderop testte DJ Frietmachine de frietbeat en liet hij aardappels dansen. Frituren op vette muziek, zeg maar. Buiten zette Dikke Bertha op hete kolen koffie en mocht ze af en toe snerpend hoog haar stoom afblazen. Achter haar gloeiende buik liet een man in soldatenpak een metalig knarsetandende robotspin uit op het schelle atonale getoeter van om de hoek. Twee potige, opgeblazen knuffel- dan wel beukberen en een lawaaiige Kop van Jut maakten het plaatje compleet.

Helaas was er ook een straf windje. Dus toen we behoorlijk verkleumd onze doe-het-zelfpizza's hadden ge-try-out, besloten we te vertrekken. Ruim op tijd om ons nog even op te warmen voor het voetbal. Voor de wedstrijd die we nu 'de blamage van Bulgarije' noemen. Zo kwamen we die dag maar liefst twee keer van een koude kermis thuis.