Dagen reizen om 21 kilometer te kunnen rennen in Noord-Korea
WEESP - Marc van den Boom is vorige week donderdag teruggekeerd uit Noord-Korea. De 51-jarige Weesper heeft daar meegedaan aan de (halve) Marathon van Pyongyang. "Een unieke ervaring. Het Kim Il Sung Stadion - hier waren de start en de finish - zat tot aan de nok toe gevuld met 60.000 dolenthousiaste Koreanen, ze waren echt blij".
door Marieke van Veen
Van den Boom, in het dagelijkse leven Social Media Manager bij een grote Nederlandse bank, mag in zijn vrije tijd graag hardlopen. Vorig jaar deed de Weesper mee aan de Marathon van Rotterdam. Dat was voor herhaling vatbaar, maar dan wel in de overtreffende trap. Het werd de Mangyongdae Prize International Marathon in Noord-Korea.
Kernraketten en gifmoord
Noord-Korea is sowieso een bijzondere bestemming. Het land heeft een streng communistisch regime en is nagenoeg hermetisch afgesloten van de buitenwereld. De laatste tijd zijn er extra veel spanningen, onder meer vanwege de kernrakettesten die het land uitvoert en de gifmoord op Kim Jong-nam, de oudere halfbroer van dictator Kim Jong-un.
'Waar begin ik aan?'
De hoofdstad en regeringszetel van Noord-Korea kon dit sportieve feest dus misschien wel extra goed gebruiken. Om er bij te kunnen zijn, wachtte Van den Boom wel een lange vermoeiende reis. Hij vloog eerst naar Beijing, een vlucht van bijna tien uur, en vloog twee dagen later door naar Noord-Korea. Weer twee dagen later moest hij in het Kim Il Sung Stadion aan de start verschijnen: "Het was een heel spannende ervaring. Enerzijds omdat je niet weet waar je in terecht komt. Bij de landing in Pyongyang zat ik echt met klamme handjes in het vliegtuig: waar ben ik aan begonnen? Maar ook omdat ik niet wist of ik die halve marathon wel ging redden. Ik ben al een tijdje geblesseerd en ik mocht van mijn revalidatiearts alles doen, behalve rennen. In het begin ging het dan ook wat stroef maar gaandeweg liep ik heel lekker en ontspannen. Later in Beijing heb ik nog eens 10 kilometer gelopen en ook toen hield mijn knie het."
Een beetje vrijheid
Mooier dan dit evenement wordt het misschien ooit nog wel maar niet unieker, denkt Van den Boom. "De rest van de reis verliep volgens een strikt draaiboek waarbij het vooral draaide om wat er allemaal níet mocht. Op eigen houtje een rondje om het hotel? Verboden. Een oud en verlaten treinstation bezoeken? Mocht niet, blikt de Weesper terug. Die jaarlijkse marathon doorbrak dat keurslijf: "Opeens was er meer vrijheid. Wij renden met zijn allen over de boulevards en de toeschouwers leken oprecht vrolijk. We bleven high-fives geven. Het was voor hun echt een verzetje. Op andere feestdagen dienen ze zich te gedragen zoals ze wordt opgelegd. Ik hoop maar dat ze ons zagen als vriendelijke wereldburgers en niet als vijanden, zoals de rest van de wereld meestal door het regime wordt afgeschilderd."