Charles Benschop, 20 jaar uitvaartondernemer in Weesp
WEESP - Ze horen bij de stad: de verloskundige, de notaris, de dokter en de uitvaartondernemer. Voor velen is die laatste Charles Benschop. Als 25-jarige jongen begon hij 20 jaar geleden Myosotis en nu is hij voor heel veel Weespers een steun en toeverlaat.
door Christian Pfeiffer
Hij stapt de drempel over op de momenten in je leven die je liever niet hebt. De momenten met verlies, als je kwetsbaar bent. En na 20 jaar is Charles wel bijna bij elke familie geweest. Het is een keuze dat hij als Weesper in Weesp werkt en daarmee een onderdeel van het maatschappelijk leven is geworden. "Ik doe gewoon boodschappen in mijn spijkerbroek en dat is ook goed. Maar soms kies ik er ook weleens voor om met mijn vrouw Daniëlle buiten Weesp te gaan eten."
Myosotis bestaat 20 jaar en in de organisatie is Charles Benschop (45) samen met Bob ten Boekel (44) het gezicht in Weesp. Per jaar regelt Myosotis zo'n 100 uitvaarten in de stad, en daar is hij heel vaak op de een of andere manier bij betrokken. "Mensen vragen nu ook echt naar mij. Dat vind ik fijn, want dat is voor mij het teken dat ik in die jaren iets heb bereikt." Tijdens het regelen van een uitvaart is hij ook voor veel mensen een vertrouweling.
Als 25-jarige jongen de uitvaartzorg in, dat is best een stap. "Ik denk dat ik ben geboren voor dit vak. Dat merkte ik al vrij snel. Ook is de uitvaartwereld enorm veranderd. Toen was het nog heel normaal dat de uitvaartondernemer alles bepaalde. Dat vonden wij verkeerd. Het gaat volgens ons om de wens van de overledene of de nabestaanden. Ik maakte nog wel mee in het begin: 30 minuten in het crematorium, twee liedjes en daarna 30 minuten koffie met cake. Niet dat er iets mis is met koffie en cake, maar het moet wel een keuze zijn."
Het is maandagmorgen 9.00 uur. Charles zit relaxed, maar strak in pak tegenover ons. Hij weet nog niet wat de dag brengen gaat. "Dat vind ik het uitdagende, met één telefoontje ziet mijn dag er anders uit." De liefde voor het is vak voelbaar. "Dood is gelukkig veel minder een taboe geworden, dat vind ik fijn. Uitvaarten zijn ook veel vrijer geworden. Mensen vragen weleens aan mij: wat is de meest gedraaide muziek? Vroeger kon ik meteen zeggen: Marco Borsato, Andrea Bocelli. De diversiteit is nu veel groter, al blijven er natuurlijk nummers favoriet. Je merkt ook dat euthanasie meer voorkomt. Nu spreek ik met mensen over hun eigen uitvaart, dat was vroeger veel en veel minder."
'Soms kies ik er ook wel voor om buiten Weesp te gaan eten'
Dat de uitvaartwereld is veranderd, is ook te concluderen uit de cijfers. Myosotis verzorgt 75% van de uitvaarten in Weesp en omgeving en van die uitvaarten is 65 procent een crematie. Net zoals de landelijke tendens willen ook meer Weespers gecremeerd worden. "Je ziet dat begraafplaats Carspelhof minder gebruikt wordt."
Het sneuvelen van het crematoriumplan in 2011 noemt hij dan ook een dieptepunt. "Daar is zo verschrikkelijk veel energie ingestoken. We hadden het moment mee, de plannen lagen klaar en de vraag vanuit de markt was er. Maar door gesteggel en getwijfel in de politiek is het gesneuveld. Daar heb ik het moeilijk mee gehad. Maar nog steeds zie ik de behoefte van Weespers om in Weesp gecremeerd te worden. Ik denk dat er nog wel ruimte is voor een kleinschalig plan."
De afgelopen twee decennia brachten veel momenten die hem dierbaar zijn. "Ons eigen uitvaartcentrum in 2004, de Lichtjesavonden. Maar ook de vliegrampen van Tripoli en MH17. Dat zijn wel hele ingrijpende dingen geweest. Bij MH17 regelden wij de uitvaarten van elf mensen. Dat is een proces van maanden geweest. Ook heel moeilijk. We hebben een uitvaart gehad waarvan we aan het begin niet wisten of we vier mensen konden begraven, of dat er een zou worden, vanwege de terugkomst naar Nederland. We zijn daar veel mee beziggeweest in die maanden."
Dat zijn de momenten dat het ook wel dichtbij kan komen. "Dan keek ik 's avonds Pauw en Witteman en dan ging het weer over MH17. Dan zette ik dat af. Ik begrijp nu erg goed dat het herhalen van dingen impact kan hebben op nabestaanden." Hij merkt ook wel dat er verschil is tussen de 25-jarige Charles en de 45-jarige Charles. "Dingen raken mij nu eerder. Misschien is het dat ik ook meer mensen van mijn eigen leeftijd zie overlijden of dat ik gewoon ouder wordt. Gelukkig weet ik erg goed waar mijn grens zit. Dan kan ik zeggen: tot hier en niet verder. Het gekke is dat uitvaartondernemers geen begeleiding hebben, hulpverleners wel. Wij moeten het zelf maar oplossen. Gelukkig kan ik er goed tegen en hebben we een team waarin we alles met elkaar kunnen bespreken. Dat is belangrijk."
Charles Benschop kijkt met enorm veel plezier vooruit naar de volgende 20 jaar. "Het is een waanzinnig mooi vak. Ik vind het ook echt een voorrecht om te doen. Dat we als klein bedrijfje in 1997 van start gingen en nu zo'n naam hebben opgebouwd, daar ben ik trots op. In de toekomst hoop ik dat mensen nog meer de mogelijkheden benutten - die steeds breder beschikbaar komen -om hun eigen uitvaart vorm te geven."