Stephanie Prinssen is tekstschrijfster, yogadocent en betrokken bij Weesp Gastvrij. Volgende week op deze plek: huisarts Hans Burggraaff.
Stephanie Prinssen is tekstschrijfster, yogadocent en betrokken bij Weesp Gastvrij. Volgende week op deze plek: huisarts Hans Burggraaff.

View-Master

Uit nieuwsgierigheid en omdat ik dol ben op gehannes met voors en tegens, was ik bij de slotbijeenkomst 'Weespers aan het Woord'. In de Grote Kerk werd de uitkomst van de Toekomstgesprekken gepresenteerd, waarbij mij duidelijk werd dat Weesp als no-nonsensestad met dorps karakter geen trek heeft in een bestuurlijke fusie. Niet met Gooise Meren en niet met Amsterdam.

De kerk zat flink vol en Weespers die wat wilden zeggen, kregen de microfoon. Ik werd getrakteerd op een bonte verzameling van standpunten, argumenten en niet-gefactcheckte meningen. Ook de drogredenen volgden elkaar in rap tempo op. Nou, en dan heb je mij hè. Want met dat soort zaken ga ik maar wat graag aan de haal. Noem het beroepsdeformatie of voor mijn part een hobby, maar ik verzamel graag discussiebijdragen en houd ze daarna tegen het licht.

Daar merk je meestal niets van. Tot je in mijn hoofd kijkt… daar wordt heel wat af geanalyseerd en af gecategoriseerd. In dit geval harkte ik de diverse toekomstscenario's bijeen, maakte van elke mening een plaatje en plaatste dat onder de noemer 'zorgen' of 'kansen'. Om ze daarna mee te nemen naar de 'View-Masterfase'. Die inderdaad gebaseerd is op dat rode stuk speelgoed waarmee je op ronde schijfjes fotoverhaaltjes kunt bekijken in 3D. Je snapt het al: alle scenario's en vooruitzichten trokken aan mijn geestesoog voorbij.

Niet dat je daar een toekomstvisie mee ontwikkelt. Integendeel. Je draait er namelijk vooral mee om de eigen brei. Want zowel bij zorgen als bij kansen verschijnt er steeds een nieuw, maar herkenbaar plaatje. En ben je aan het einde gekomen, begint het verhaaltje weer van voren af aan. Toch heeft dat cirkelredeneren één voordeel: je kunt lekker inzoomen op wat er speelt.

Het viel mij op dat er meer oog was voor zorgen dan voor kansen. Angst ging er zowat in als Gods woord in een ouderling. Maar iets daaruit afleiden kon ik niet. Want al is regeren vooruitzien, de toekomst valt nu eenmaal niet te voorspellen. Ik vond dat wel een moment van bezinning. Heel toepasselijk eigenlijk, in een kerk.

Onze no-nonsensestad heeft geen trek in een bestuurlijke fusie