Ramkoers
Nu de pijn is bestreden, kan ik er wel om lachen. Om die venijnige val over die lullige stoeprand op de Westerdoksdijk. Dat stuk gegoten beton gaf namelijk geen krimp toen ik eroverheen wilde. Mijn voorwiel schampte en geheel volgens de wetten van de zwaartekracht sloeg ik best spectaculair tegen de vlakte. Het was druk op de dijk. Dus binnen no time stonden er drie gillende politiewagens, zes agenten en de allernieuwste ambulance voor mijn neus. Mijn bike had natuurlijk geen krasje, maar ik werd opgescheept met een lamlendige heupfractuur.
Dan maar zes weken plat. Goddank ben ik naast yogadocent ook schrijver en kan ik teksten liggend aan. Zo redigeerde ik laatst voor mijn mantelzorger een synopsis, een filmverhaal vol idealisme en de magie van het Noorderlicht. Dat dit verschijnsel wordt veroorzaakt door atmosferisch botsende deeltjes, dat wist ik nog wel. Maar dat zonnevlekken en -vlammen voor die aanstormende deeltjes zorgen, was toch even weggezakt. Hop, kennis even opgefrist en door naar de volgende scène, dacht ik nog. Prompt hoorde ik iemand vanaf het water paniekerig roepen: "O, o, dit gaat helemaal niet goed!" Ik keek door het slaapkamerraam naar buiten. Een plezierjacht op ramkoers kon ons terras niet meer ontwijken en knalde loeihard tegen onze beschoeiing aan.
Weer botsende delen, en weer in mijn omgeving. Tel daar de aanhoudende zomerhitte en die serie ongelukken op de N236 bij op en dan denk je toch snel aan atmosferische stormen of aan powerplay op hoger niveau. Vooral als je net naar Vurige Tongen bent geweest, het poëziefestival van kunstenaarskolonie Ruigoord. Dan is de connectie met zonnevlammen zo logisch als wat. Volledig zeker van mijn zaak checkte ik het even bij vriend Chris, natuurkundige en welbekend Weesper van de gravitatie en zwarte gaten. Die hielp mij direct uit mijn droom. Alleen stevige zonnewinden kunnen wellicht voor een minieme rimpeling in ons GPS-systeem zorgen, en trouwens, de afgelopen weken was er absoluut geen sprake van stijgende zonneactiviteit. Een tikje pijnlijk voor mijn analytisch vermogen, maar duidelijk was het wel. Nu laat ik die botsingen maar aan het toeval over. En ik moet zeggen, dat geeft rust.
Dan is de connectie met
zonnevlammen zo logisch als wat