Dip
Het is woensdag. Het Sluis-en-bruggenfeest ligt al ruim drie dagen achter ons. In de ideale wereld is de kater inmiddels verdwenen en zitten we alweer fris achter ons bureau om te werken of te studeren en houden we ons weer bezig met de échte belangrijke dingen des levens.
Maar zo werkt het dus niet. Elk jaar opnieuw, fysiek, maar vooral mentaal: de S&B-dip. En deze dip ziet er voor iedereen anders uit. Het grootste deel van de S&B-feestgangers heeft waarschijnlijk een heimwee-dip: vol weemoed denken deze gezelligheidsdieren terug aan hoe heerlijk ze hebben staan meeblèren bij Anita Meijer en hoe fijn het was om te dansen in de zon op de deuntjes van Hans Dulfer. Man, man, man, wat was het mooi! En wat geweldig dat de zon het hele weekend scheen! Deze S&B-fans hebben nu al zin in volgend jaar en tellen waarschijnlijk de dagen alweer af.
Maar dan heb je ook nog mensen die te kampen hebben met de ongemakkelijke-schaamte-dip. Deze mensen kijken met een katerig gevoel terug op S&B. Want na een X-aantal biertjes gebeuren er soms dingen die in nuchtere toestand (en bij daglicht) toch niet zo handig bleken te zijn… Schichtig lopen deze mensen de komende dagen over straat, bang om bepaalde mensen tegen te komen die ze liever niet onder ogen komen. Bij elke foto van S&B die op social media wordt geplaatst slaat de schrik ze om het hart: want wat nou als iemand precies dat ene moment heeft vastgelegd? Slechts één onflatteuze dan wel gênante foto kan hun Weesper imago voorgoed ruïneren. #huwelijkscrisis
En dan heb je nog de mensen die niet zo van S&B houden of het misschien zelfs háten. Mensen die Weesp ontvluchten tijdens dit feestweekend, omdat ze de drukte en herrie iets te veel van het goede vinden. Deze mensen hebben geen last van een S&B-dip. Ze zijn juist blij dat het voorbij is.
En ik? Ik heb al drie dagen 'Why tell me why' in m’n hoofd en kijk terug op een te gek weekend. Maar drie dagen S&B vind ik meer dan genoeg. Hoe dan ook. De rust is wedergekeerd. Sluis-en-bruggenfeest 2017 zit erop.