Stellingname
Van meepraten wordt iedereen een beetje gelukkiger. Zo ook ik. Dus nu Weesp Marketing, net als de WDO, de liefde heeft verklaard aan Amsterdam, vind ik het zo zoetjes aan tijd om ook eens wat argumenten aan de fusiediscussie toe te voegen. Dat betekent kiezen. Want door dat van bovenaf opgelegde landjepik kun je alleen maar voor of tegen Amsterdam of Gooise Meren zijn. Om daarna anderen te gaan overtuigen van het eigen gelijk. Dat kan met gestrekt been, dubbele tong of fluwelen handschoentjes, zag ik op Facebook. Het wij-zij-denken en het gehullie en zullie was er trouwens niet van de lucht. Ook was het er vergeven van de ongelijksoortige zaken. Economische en persoonlijke belangen, zorgen, kansen, angsten, appels en peren, de hele mikmak kwam voorbij. En overtuigen via emotie bleek favoriet.
Nou, als we dan toch met gevoel gaan smijten, dan heb ik ook nog wel wat op de plank liggen hoor. Want ik vraag mij af hoe het voelt om als afgewezen bruid uiteindelijk toch nog op te mogen draven. Staat dat niet gelijk aan een liefdeloos reparatiehuwelijk of een moetje voor de inwonersaanwas? En dan te bedenken dat de afwijzer in kwestie in de tijd dat wij onze torenforten bouwden een schamele 1200 inwoners telde? Niet dat dat er nu nog iets toe doet…Die forten, daar gaat het mij om. Die maken deel uit van De Stelling van Amsterdam, een waterbouwkundig stoer Hollands staaltje van verdediging met een fortengordel en een slim onderwaterzetsysteem. Dat het feitelijk nooit echt gebruikt is, doet er nu ook even niet toe. Want die Stelling kun je namelijk prima gebruiken voor het creëren van een wij-gevoel en dus samenhang. Ons werelderfgoed verbindt ons immers met onze hoofdstad en maakt van onze Vecht een waterrijke barrière tussen ons Weesp en Het Gooi. Daarachter ligt de inundatie, het strategisch gebied van de overloop.
Geen idee of ik met deze argumentatie iets ga bereiken. Wellicht alleen meer onderbuikgevoel. Maar wie zich ingraaft in een stelling moet over de brug komen. Want aan niet-onderbouwde meningen heb ik nou eenmaal een broertje dood.
Nou, als we dan toch met gevoel gaan smijten