Om in te lijsten
Goed. Er is dus een voorkeur voor Amsterdam uitgesproken, maar is het laatste woord daar wel over gezegd? Net is er nog een referendum aangevraagd en ook de provincie doet straks nog een duit in het zakje. De uiteindelijke beslissing zal dus even op zich laten wachten. Ik heb geduld. Daarom van mij geen speculatief ge-orakel of vooruitlopen op zaken. Ik ga liever in op de reactie 'Weesp kiest niet voor eigen identiteit, maar voor geld'. Die uitspraak riep bij mij onmiddellijk een ware hel van Dante op: Weesp in een tobbe dobberend in een poel des verderfs, krachteloos bezwijkend aan een duivels infuus met geld. Bedankt burgemeester van Gooise Meren voor dit fijne voorbeeld van framing, voor dit sterke staaltje overtuigingstechniek.
Persoonlijk vind ik 'm om in te lijsten. Het speelt lekker in op keuze, op consequentie en op 'wie niet voor ons kiest, gaat zijn ondergang tegemoet'. En zonder het te benoemen refereert het ook aan het beeld van Amsterdam als opslokkende opkoper, waarbij de identiteit als ziel aan de duivel wordt verkocht. Daarbij werkt het als een malle. Die voorstelling van dat duistere dobberen rees niet voor niets op in mijn hoofd. Dat is gewoon de bedoeling van deze lepe overredingstruc. Alleen vullen dat soort plaatjes bij mij geen gaatjes. Mijn gedachten zijn zo niet aan te sturen. Ik lach om hoe het werkt, en laat het daarna los.
Maar dergelijke denkbeelden voelen zeer eigen. Alsof je er zelf opgekomen bent. Misschien houden mensen zich er daarom wel zo graag aan vast. Niet dat ik daar wat tegen heb. Alleen herkennen we die beperkte blik, tunnelvisie of plaat voor de kop vooral feilloos bij de ander. Een beetje zelfinzicht vind ik dan wel op zijn plaats. 'Niet-aflatende beoefening van ongehechtheid', noemen ze dat bij yoga. Wat niets met aflaten, maar vooral met loslaten te maken heeft. Dan heb je namelijk minder kans op identificatie met de schijnbare werkelijkheid. En blijkt dat krachteloze bezwijken misschien wel helemaal niet de realiteit. Ik werd daardoor wel tobbedanser af, ja. Maar hoe groot is het verlies van een opgelegde identiteit?