Stephanie Prinssen is tekstschrijver, yogadocent en betrokken bij Weesp Chamber Music Festival. Volgende week op deze plek: huisarts Hans Burggraaff.
Stephanie Prinssen is tekstschrijver, yogadocent en betrokken bij Weesp Chamber Music Festival. Volgende week op deze plek: huisarts Hans Burggraaff.

De boom in

Zodra die gemijterde goedzak naar Spanje opstoomt en zijn deuntjes uitsterven op het carillon, trek ik thuis met volle overgave het kerstregister open. Tot groot afgrijzen van iedereen begint dat met een duik in mijn harmonicaplatenkoffer. Want om in de stemming te komen draai ik ouderwets kerstwerk als 'Nu zijt wellekome' van de Damrakkertjes en de kerstplaten van Nana Mouskouri, The Cats en Gert en Hermien. Ja, ja, dat is inderdaad op het wansmakelijk kitscherige af. Toch tuig ik nooit een boom op. Daar jenst die labbekak van een je-weet-welkater van ellende geheid alle ballen uit. Dan maak ik liever meters met talloze kerstlampsnoeren, die ik royaal voorzie van zilver glimmend kerstspul en fikse dotten engelenhaar. Toefje spuitsneeuw erover, en klaar. Ware het niet dat mijn eigen Boom, Lars voor intimi, de alvast klaargezette vuilniszakken vol kerstdecoratie per ongeluk voor restafval heeft aangezien. En ook al schalde er net 'Er is een God, Die hoort' van het Urker Mannenkoor door het huis, toen ik dat ontdekte, verdween mijn kerststemming subiet.

Daar zat ik dan. Zonder kerstspullen. Op een gezette kerstman op batterijen na. Zo een die schuddebuikend een Chinees klinkend 'Ho ho ho' laat horen. Wat een treurnis. Om mijn zinnen te verzetten, keek ik in de agenda van het WeesperNieuws en vinkte de kerstmarkt, het korenfestival, de Kerst met Kroos en de jaarlijkse Christmas Carols in de Grote Kerk aan. Dat werkte als een malle. Uit volle borst 'Komt allen tezamen' zingend, las ik vrolijk verder en stuitte op de herdenkingsmunt van De Stelling van Amsterdam. Halleluja, wat een kerstcadeau, zeg. Want welk stellingonderdeel had het op die historische penning tot afbeelding geschopt? Nou? Uit 46 gegadigden? Juistem. Fort Ossenmarkt. Snel zette ik 'Komt verwondert U op' en keek al meeneuriënd even op de site van de Koninklijke Nederlandse Munt. Dat leverde een puike kerstgedachte op. Want die zilverkleurige vijfeuromunten… die konden zo de boom in! Of aan een nieuw lichtsnoer in mijn geval. Een beetje chique bal kost net zoiets tegenwoordig, en reken maar dat deze kerstblingbling niet door mijn huisgenoot aan de straat zal worden gezet.