Het hele gezin was jarenlang actief bij Jubal
WEESP Muziek speelt een belangrijke rol binnen het gezin Van Bokhorst. Door de muziek leerden meneer Van Bokhorst en mevrouw Van Bokhorst-Dijkhuizen elkaar kennen en later speelden ook alle vier de kinderen net als meneer bij de Weesper Muziekvereniging Jubal.
door Ingrid Voet
Ze waren een jaar of 18 en 19 en beiden geboren en getogen in Nijkerk toen Peter van Bokhorst en Riek Dijkhuizen elkaar ontmoetten. Hij speelde tuba in de plaatselijke fanfare, zij zat op gymnastiek in de oefenruimte ertegenover. Zij ging weleens luisteren bij muziekuitvoeringen en hij kijken bij gymnastiekdemonstraties. Wie nou wie het eerst leuk vond, dat weten ze eigenlijk niet meer. "Met een heel stel hadden we een hoop plezier en dan bracht hij me weleens thuis", vertelt mevrouw. Het stel verloofde zich en die verloving duurde tien jaar. "Er was geen huis", vertelt meneer Van Bokhorst. "Uiteindelijk konden we een huis kopen en toen konden we ook trouwen." Op 18 december 1957 trouwden ze in het stadhuis van Nijkerk en in de Hervormde Kerk. Het was koud, herinnert meneer zich. "'s Nachts na het feest had het gevroren en was het glad."
Het stel bleef in Nijkerk wonen tot meneer Van Bokhorst in 1964 een huis kreeg in Weesp, waar hij al twee jaar voor de gemeente werkte. "Burgemeester Kooiman heeft dat toen voor ons geregeld, een joviale kerel. Hij zorgde ook dat ik een mooie volière achter in de tuin kon bouwen voor mijn kanaries." De oudste twee kinderen, Nella en Diana, waren al geboren. In de Waarschapsstraat betrok het gezin een van de net opgeleverde nieuwe woningen. Er werden nog twee kinderen geboren: Wouter en Gerda. Inmiddels zijn meneer en mevrouw Van Bokhorst de trotse opa en oma van elf kleinkinderen.
Meneer van Bokhorst werkte in de onderhoudsdienst bij de gemeente. Dochter Nella herinnert zich nog dat haar vader tussen de middag altijd thuis kwam eten. "In zijn gele karretje van de gemeente, we mochten weleens een stukje meerijden." In dit jaargetijde moest meneer Van Bokhorst vaak bij nacht en ontij op pad om te strooien als het glad was. "Vooral de Lange Muiderweg was verraderlijk", herinnert hij zich. "Het liep er ook nog schuin af. Dan moesten we van achteraf het strooizout over de cabine heen op de weg scheppen voor we er zelf veilig overheen konden rijden. Opwarmen deden we in het - oude - treinstation."
Meneer Van Bokhorst bleef tuba spelen, nu bij Jubal en alle vier de kinderen speelden er ook. Op Koninginnedag was er altijd een vast programma. 's Morgens vroeg ging meneer eerst de vlaggen uitsteken. "Op het stadhuis, via dat luikje, heel erg lastig was dat en die vlag was zo groot en zwaar. Ook op de Hervormde Kerk, het politiebureau daartegenover en de school bij Achter 't Vosje staken we de vlaggen uit." Mevrouw: "Dan ging hij gebak halen en daarna speelden ze met Jubal bij de aubade op het Grote Plein." 's Avonds, een kwartier voor zonsondergang, zorgde meneer dat de vlaggen weer gestreken waren. Met Jubal speelden ze ook regelmatig serenades en op concoursen. En niet te vergeten 's morgens heel vroeg op eerste kerstdag. "Dat was een traditie hier in Weesp. Vaak was het zo koud dat het mondstuk van mijn tuba op de burg al bevroren was, dan kwam er geen geluid meer uit", vertelt meneer. Mevrouw was lid van de vrouwenvereniging van Jubal. "Dan maakten we dingetjes voor de bazaar en ik zorgde thuis altijd dat alle uniformen tiptop in orde waren." Het gezin hielp ook jaren met het ophalen van oud papier voor de vereniging: "We deden het allemaal voor de muziek."
Op Koninginnedag was er altijd een
vast programma
Maandag vierde het echtpaar hun diamanten huwelijksdag met de kinderen, kleinkinderen en andere verwanten met een brunch. Per post kregen ze felicitaties van de Koning en Koningin en dinsdag kwam burgemeester Van Bochove langs om het stel nog eens persoonlijk te feliciteren.