'Na het bekleden kreeg ik mijn
rolstoel totaal verziekt terug'
WEESP - Toen de artsen in 2002 na een mislukte medische ingreep tegen Caroline Vink zeiden dat ze waarschijnlijk nooit meer zou kunnen zitten, wilde de Weespse daar niets van weten. Dankzij haar wilskracht en slimme aanpassingen aan haar rolstoel zit ze 15 jaar later nog steeds. Maar die geavanceerde rolstoel kreeg Vink laatst na een simpele bekledingsbeurt "totaal verziekt" terug. Al bijna twee weken is ze verwikkeld in een welles-nietesstrijd met instanties, terwijl haar lichamelijke klachten steeds erger worden.
door Marieke van Veen
Vanuit de Wet Maatschappelijke Ondersteuning kreeg MS-patiënt Caroline Vink twee jaar geleden een nieuwe rolstoel. Die moest ze bestellen bij Beenhakker, de hulpmiddelenspecialist waar de gemeente Weesp een contract mee heeft. Die rolstoel is aangepast aan Vinks specifieke situatie - deels door Beenhakker, deels door de orthesebouwer, deels door RTD Het Dorp en deels door de Weespse zelf. Zo laat ze twee keer per jaar op eigen kosten een speciaal op maat en zelfontworpen kussen maken.
Met deze geavanceerde rolstoel moet Vink zeven jaar doen. Om die periode te overbruggen moest de stoel nu opnieuw bekleed worden. Begin januari was het zover. De Weespse kreeg zolang een leenrolstoel. Omdat de rugleuning daarvan te laag was voor haar speciale kussen, liet ze het in haar eigen rolstoel liggen. De rolstoel ging vervolgens samen met dat kussen richting de werkplaats. Had ze dat maar nooit gedaan. Na een dag of drie leverde een chauffeur de opnieuw beklede rolstoel af. "In eerste instantie dacht ik: zó, dat ziet er netjes uit, ze hebben zelfs mijn kussen opnieuw bekleed. Maar het kussen voelde heel anders aan. De chauffeur heeft ter plekke gebeld en gevraagd wat ze ermee hadden gedaan, maar het antwoord was dat ze alleen de bekleding hadden vervangen en verder niets. Toen hij weg was, ben ik het beter gaan bekijken. De rits was weg en er zat opeens een plank aan de onderkant. Toen ik de bekleding openmaakte zag ik dat het hout verlijmd was met het schuimrubber en zag ik ook een foamlaag zitten die er eerder niet zat. Mijn kussen was totaal vernield." Maar daar bleef het niet bij. Ook het werkblad zat scheef, de orthese die ondersteuning biedt aan de rugwervels zat niet goed en de hoofdsteun miste opeens de holling die Vinks hoofd recht houdt. Vele telefoontjes en mailtjes volgden, maar de Weespse schoot er weinig mee op: "Beenhakker erkent dat er een fout gemaakt is met mijn kussen, maar verder zou er niets veranderd zijn aan de stoel. Maar dat voel ik zelf toch zeker het best?"
Tot overmaat van ramp begon haar rolstoel ook nog eens te 'spoken': terwijl de Weespse op bed lag en haar rolstoel stand-by stond, schakelde hij vanuit het niets naar andere standen: "Nog een geluk dat ik er niet in zat." Ze belde de spoeddienst. Maar terwijl je zou denken dat ze na alle belletjes en mailtjes wel op de hoogte waren van de kwestie, deelde de telefoniste de Weespse doodleuk mee dat Vink niet in het klantenbestand stond. Uiteindelijk kwam er toch een monteur en is de storing verholpen, maar een uitgebreide meting moet nog plaatsvinden. De hoofdsteun heeft Vink zelf aangepast, het werkblad is door een kennis vastgezet en ze heeft een nieuw zitkussen laten maken. Aan de rugorthese kan ze weinig doen, dat is te specialistisch. Vink heeft nu een rolstoel waarmee ze af en toe naar buiten kan, maar daar is alles mee gezegd. Doordat ze niet op de juiste manier in haar stoel kan zitten, nemen haar lichamelijke klachten toe. Vooral rugpijn speelt haar parten. "Dit raakt me zo hard. Zonder een goede stoel kan ik niet de dingen doen die ik wil doen. Het doet pijn dat mijn klachten niet serieus worden genomen."
De firma Beenhakker laat weten de klachten van Caroline Vink wel degelijk serieus te nemen: "We hebben begrepen dat er inderdaad een verschil van mening is tussen mevrouw Vink en onze serviceafdeling. Het is voor ons moeilijk om vanuit Rotterdam de klachten te beoordelen, daarom zal een medewerker van Beenhakker mevrouw Vink thuis komen opzoeken om samen naar de rolstoel te kijken. Het is onze bedoeling om er samen met mevrouw Vink uit te komen."
Tot overmaat van ramp begon haar rolstoel ook nog eens te spoken