Gelukkig nieuw haar
De meeste mensen zorgen ergens in december, vóór de feestdagen, dat ze er weer tiptop uitzien. Nieuwe kleren, misschien een zonnebankje om dat pipse wintersnoetje wat bij te kleuren en even langs de kapper. Vooral die kapper is belangrijk, want iedereen weet dat het gevoel wanneer je bij de kapper vandaan komt, het gevoel van 'nieuw haar', onovertreffelijk is.
Omdat ik in december echt geen tijd had om naar de kapper te gaan (dit klinkt als drukdoenerij, maar een kappersbezoek duurt in mijn geval minimaal drie uur) moest ik mijn nieuwe haar uitstellen tot in het nieuwe jaar. Al zolang ik in Weesp woon heb ik me, net als ongeveer alle Weespers, verbaasd over het aantal kappers in Weesp. Een beetje googelen leert dat er minstens 20 kappers(zaken) zijn in Weesp. Best veel.
Toen ik nog een prille Weesper was, heb ik me ook uitgebreid georiënteerd in de kappers. Elke keer probeerde ik een andere en elke keer was ik net niet tevreden… Maar sinds een paar jaar heb ik een lievelingskapper in de Slijkstraat. Helaas kun je bij deze kapper geen afspraak maken en moet je dus op goed geluk naar binnen, in de hoop dat je niet te lang hoeft te wachten. Vorige week zat ik dan eindelijk met mijn 'coupe uitgroei' bij m'n favoriete kapper om er weer een 'coupe enigszins toonbaar' van te maken. Terwijl ik zat te wachten, hoorde ik een jongetje aan z'n moeder vragen of dit de 'mooiemeidenkapper' was. Heel even dacht ik dat ik misschien tot die categorie behoorde. Maar toen besefte ik dat ik met 50 stukken aluminiumfolie in m'n haar en een grote droogkap op m'n hoofd zeker niet degene was die dit jongetje bedoelde. Hij bedoelde natuurlijk de kapsters, want dat zijn stuk voor stuk 'mooie meiden' met prachtige kapsels.
Toen mijn zwarte cape eindelijk af mocht en ik weer aan m'n neus kon kriebelen (ik krijg altijd ergens jeuk als ik onder die zwarte cape zit), was ik tevreden met m'n nieuwe haar. Ik vroeg aan het jongetje of hij het ook mooi vond. Hij zei ja. Gelukkig. Nieuw haar!