Strenge vorst
Zo, we hebben het voor elkaar hoor. Die Russische beer is eindelijk los. Afkomstig uit het ijzige noorden doet hij speciaal in de krokusvakantie ons koude kikkerlandje aan. Bereleuk, die ijspret. Al denk ik bij dit oprukkende koufront eerder aan Vadertje Vorst. Dat komt ervan als je een tijdje in Rusland hebt gewoond, waar dit vormelijke Vadertje tijdens de jaarwisseling ruimhartig met cadeautjes strooit. Op alle andere dagen doet hij water veranderen in ijs door het te beroeren met zijn staf. Koning Winter dus, maar met een knipoog naar de Kerstman. Normaal houdt hij zich ergens schuil in de Oost-Siberische taiga, maar nu schept hij er blijkbaar lol in om onze schaatsharten sneller te doen kloppen. Ik zie 'm al zitten grinniken, met z'n twinkeloogjes en zijn sliertige witte baard achter een bord vol dampende borsjt. Dol op schaatskoorts, zullen we maar zeggen. Nou, hij kan z'n lol op: die is net in alle hevigheid losgebarsten.
Temperaturen onder nul schreeuwen gewoon om ijs, en wij dus ook. Zo veel werd mij de afgelopen dagen wel duidelijk. Heel Weesp was ervan in de ban. Overal zag ik glinsterende ogen en sprak men vol vuur over schaatsen in de natuur. Dat werd bijkans heilig verklaard. Ook wemelde het van de speculaties over de te verwachten kwaliteit van het ijs en van de beste publiek geheime schaatslocaties. Hele tochten werden alvast uitgestippeld en er waren zelfs mensen met spijt van hun geboekte zon- of wintersportvakantie. En al viel er nog niks te meten, toch zag ik een zelfbenoemde ijsmeester met rode konen van opwinding rondscharrelen bij de Vest. Type Friese doorloper, met de schuifmaat in de aanslag en de noren bungelend om de nek.
Nooit de huid verkopen voor de beer is afgeschoten, denk ik dan. Maar ja, ik ben ook geen schaatser. Onder het vriespunt staat voor mij gelijk aan derdegraads bevriezingen en afgevroren lichaamsdelen. Dus nee, ik bind mij de ijzers niet onder. Ik ga voor het koudeprotocol en gooi een extra blok op het vuur. Om lekker behaaglijk in mijn spuuglelijke poezenonesie nog wat dieper in Anna Karenina weg te duiken.